Πουγιόλ: Δεν αγωνίζεσαι για έναν οποιοδήποτε κοινό σύλλογο διάολε, είσαι μέλος της Μπαρτσελόνα! Το διανοείσαι αυτό βλάκα; Νόμιζα ότι το είχες καταλάβει, είναι ιερή αποστολή. Ένα τσαααααακ και πήραμε το ματς!

Πικέ: Κάρλες, σε σέβομαι απεριόριστα αλλά δεν θα σε αφήσω να μου χώσεις μπουνιά στη μύτη. Θυμάσαι τι έγινε την άλλη φορά; Δεν θέλω να ματώνω κάθε λίγο και λιγάκι και να γεμίζω βαμβάκι την όμορφη μούρη μου.

Πουγιόλ: Ω Θεέ… Μα είσαι σοβαρός; Ο κόσμος έχει μάτι και βλέπει. Όταν ματώνεις καταλαβαίνουν πόσο αφοσιωμένος είσαι στη Μπάρτσα, πως βάζεις τη φανέλα πάνω από όλα, ξύπνα βλάκα!

Πικέ: Σωστά… Τότε άσε με να σου ανοίξω τη μύτη εγώ, εμένα με βαρέθηκαν. Αν δουν εσένα ματωμένο, θα παίξει παντού. Θα γίνεις είδωλο, μα ναι… Ας δοκιμάσουμε.

Πουγιόλ: Ξέχνα το! Θα γίνουν χάλια τα μαλλιά μου, θα’μαι στο κομμωτήριο με τις ώρες μετά να τα αλλάζω… Εφιάλτης! Άστο προς το παρόν, ας κερδίσουμε τον Παναθηναϊκό και το ξανασυζητάμε.

Πικέ: Μέσα αρχηγέ!