Skip to main content

Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο κομμάτι του ποδοσφαιρικού κόσμου, χάρηκε δεόντως το χθεσινό. Και όχι επειδή κάποιος “Δαυίδ” κέρδισε έναν “Γολιάθ”, αλλά γιατί αυτή η Ισπανία είχε αρχίσει να εκνευρίζει.

Βρε Αζάρ, τι το θες το γκολφ;

Δεν έφτανε μόνο το “μούφα” πέναλτυ, το δεύτερο που αποτελεί (μέχρι στιγμής) “εφεύρεση” στο συγκεκριμένο mundial. Δεν φτάνει η αλαζονεία στον τρόπο παιχνιδιού των Ισπανών. Ήταν και αυτή η εκνευριστική τακτική του “τάκα τάκα” με τη μπάλα, της κατοχής, δίχως νόημα, και της απουσίας αυθεντικού ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου. Η Ισπανία επιμένει μεν στα ίδια συστατικά, αλλά και η συνταγή εκτελείται απελπιστικά λάθος και το αποτέλεσμα αποδυκνείεται, εν δυνάμει, καταστροφικό.

Οι ομάδες του Μουντιάλ πάνε… Hollywood [pics]

Για να παίξει το περίφημο “παίχνίδι κατοχής της”, η Ισπανία είχε το θράσος να ανεβάζει τα μπακ της σε ρόλους κρυφών εξτρέμ, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στην οπισθοφυλακή της. Ήταν θέμα χρόνου για την Ολλανδία να εκμεταλλευτεί αυτό το κενό με τον Σνάιντερ να κάνει την κούρσα αλλά να αστοχεί στην τελική προσπάθεια. Δεν ήταν “δειλία” ο τρόπος παιχνιδιού των Ολλανδών, αλλά μια σωστή στρατηγική αναμονής. Ακόμα και όταν δώθηκε το δεύτερο πέναλτυ σκάνδαλο του Mundial και η Ισπανία προηγήθηκε 1-0, ο προπονητής των Οράνιε επέμεινε. Σου λέει ο Βαν Χάάλ… “η παραμικρή λάθος πάσα και με τόσους παίκτες μπροστά, θα τους βγει σε κακό”. Όπερ και εγένετο, όταν μια μακρινή πάσα, έφερε τον Βαν Πέρσι μόνο του με τον Κασίγιας, και ο Ολλανδός έκανε μια μαγική κεφαλιά για να ισοφαρίσει το ματς 1-1. Η συνέχεια ήταν γνωστή. Οι Ολλανδοί κατάφεραν να βγάζουν τους παίκτες που ήθελαν κοντά στο τέρμα των Ισπανών και η κλάση των συγεκκριμένων παικτών “μίλησε”. Ο Ρόμπεν ήταν εξαιρετικός σκοράροντας δυο γκολ και η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε 5-1 με τους Ισπανούς να γελοιοποιούνται.

Ιπτάμενος Ολλανδός ο Φαν Πέρσι [pics]

Και φτάνουμε στο προκείμενο: Μια ματιά να έριχνες χθες στα social media και θα νόμιζες πως οι Ολλανδοί ξαφνικά πολλαπλασιάστηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Τόσος πανηγυρισμός, τόση χαρά από τους ποδοσφαιρόφιλους σε σημείο… “έκστασης”, που σε έκανε να απορείς. “Τόση αγάπη προς την Ολλανδία;” Όχι, τόση αντιπάθεια προς την Ισπανία. Μια ομάδα που επιμένει σε ένα συγκεκριμένο ύφος τόσα χρόνια, το οποίο από παιχνίδι φαντασίας έχει γίνει υπνωτικό χάπι, μια τακτική που έχει καταντήσει βαρεμάρα και ένας συνδυασμός πραγμάτων που σε κάνει να θες αυτή την ομάδα όχι μόνο να χάνει, αλλά να εξευτελίζεται. “Ε και τι έγινε;”, θα είναι η ερώτησή σου. Μα, πλέον οι μεγαλύτερες πιθανότητες είναι να έχουμε ένα ζευγάρι Βραζιλίας – Ισπανίας στην επόμενη φάση. Μια μάχη στην οποία αν οι Ισπανοί παίξουν έτσι, θα φάνε έξι! Αν καταφέρουν και προκριθούν, γιατί οι παίκτες της Χιλής δεν θέλουν πολύ να κάνουν τη ζημιά. Βλέπεις… το θηρίο πληγώθηκε και οι υπόλοιποι οσμίστηκαν αίμα.