Skip to main content

Το EGO είναι ένα αρκτικόλεξο (Emotional Generation One)…

το οποίο θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά κάπως έτσι: Συναισθηματική Γενιά Ένα.

Αποτελεί μια σχεδιαστική σπουδή για το πώς θα μπορούσε να μοιάζει μια compact, ελαφριά Ferrari το 2025. Πίσω από το όλο project βρίσκεται μια παρέα απόφοιτων της Σχολής Καλών Τεχνών του Τορίνο (Istituto d Arte Applicata e Design – IAAD). Οι Salvatore Simonetti, Massimiliano Petrachi και Vincenzo Morlino, αλλά και ο απόφοιτος του Πολυτεχνείου του Μιλάνο Luca Zunino, είναι οι «γονείς» του EGO. Σκοπός τους ήταν να αναμείξουν την υψηλή απόδοση και το έντονο συναίσθημα με την παράδοση και την ομορφιά των οχημάτων της Ferrari. 

Πηγή έμπνευσης για το project υπήρξαν τρία στοιχεία: το αβγό, το οποίο συμβολίζει το οδηγοκεντρικό concept, την καρδιά του πρωτότυπου που είναι ο κεντρικά τοποθετημένος V8 Biturbo κινητήρας και τη σύνδεση μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Η ιδέα του αβγού μεταφράζεται σε ένα καλά προστατευμένο cockpit, το οποίο είναι φτιαγμένο από αθρακονήματα και συνδέεται με την ανάρτηση μέσω ενός αλουμινένιου σωληνωτού σασί, το οποίο εκτείνεται μέχρι το κεντρικό τούνελ. Το εσωτερικό εμφανίζει φουτουριστικά καθίσματα bucket και «γυμνές» επιφάνειες φτιαγμένες από ίνες άνθρακα και αλουμίνιο. Η σχεδίαση του ταμπλό είναι εμπνευσμένη από τη μορφή του cockpit των μαχητικών αεροσκαφών. 

Η εξωτερική μορφή του πρωτότυπου χαρακτηρίζεται από το διαχωρισμό των όγκων, κάτι που επιτυγχάνεται χάρη στην ανερχόμενη πλευρική γραμμή, κάτι που «αντιγράφει» διάφορες Ferrari περιορισμένης παραγωγής. Στο εμπρόσθιο τμήμα προεξάρχον χαρακτηριστικό είναι το καπό, το οποίο φτάνει μέχρι το παρμπρίζ, το οποίο αγκαλιάζει και τα πλευρικά του οχήματος. Πίσω, πάλι, ξεχωρίζει ο εξαιρετικά κοντός πρόβολος, το σπόιλερ και τα κυκλικά φωτιστικά σώματα τεχνολογίας LED. 

Στο EGO υπάρχουν, επίσης, ενεργά αεροδυναμικά στοιχεία, όπως το πίσω σπόιλερ, τα εμπρόσθια φτερά και οι εισαγωγές αέρα. Τα αέρια της εξάτμισης χρησιμοποιούνται για να κρατούν καλύτερα στο δρόμο το πίσω μέρος του EGO. Τα παιδιά από το IAAD ισχυρίζονται πως άντλησαν έμπνευση από τις Ferrari P3 και P4/5, τα αγωνιστικά πρωτότυπα που μεσουράνησαν στη δεκαετία του 1960.