Πέμπτο πρωτάθλημα στην ιστορία των San Antonio Spurs και για πολλούς το πιο ιδιαίτερο. Για πολλούς λόγους.
Η ομάδα του Gregg Popovich στέφθηκε πρωταθλήτρια αφού κέρδισε με χαρακτηριστική ευκολία τους Miami Heat με 4-1, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα το οποίο ίσως αποτελέσει τον τελευταίο θρίαμβο της κλασσικής ομάδας των Spurs. Αυτής των Tim Duncan, Tony Parker και Manu Ginobili. Πως, όμως, κατάφεραν να κάνουν αυτό το 4-1 απέναντι στους… “big three” του Miami; Πάμε να δούμε πέντε λόγους – “κλειδιά” που έγραψαν την ιστορία των τελικών.
1. Ομάδα: Αυτό που είχαν οι San Antonio Spurs και έψαχναν να φτιάξουν οι Miami Heat. Όταν τα σπιρούνια έπαιζαν λες και βρίσκονται μαζί από τα κολλεγιακά τους χρόνια, το club του Miami ψαχνόταν μέσα στο παρκέ. Οι δε ήξεραν ο ένας τον άλλον τόσο καλά ώστε να βρίσκονται με κλειστα τα μάτια στο γήπεδο, οι δε, έπαιζαν σαν να μην έχουν συμπαίκτες αλλά σαν να παίζει ο καθένας μόνος του. Η έννοια του συνόλου που στον υπερθετικό της βαθμό φτιάχνει πρωταθλητές, υπήρχε μόνο στους Τεξανούς και αυτό πιστώνεται στον…
2. Προπονητής: Gregg Popovich, κύριοι. Πλέον δεν νομίζουμε να αμφιβάλλει κανείς ως προς το ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, μιας και ο φοβερός και τρομερός Pop έφτιαξε ένα μπασκετικό αριστούργημα που όμοιό του δεν έχουμε δει στο NBA. Όχι δεν υπερβάλλουμε. Η συγκεκριμένη ομάδα των Spurs θα μπει στο πάνθεον της μπασκετικής ιστορίας, λίγο πιο κάτω από τους Bulls του δεύτερου three-peat, τους Lakers των 80s, τους Bad Boys των Pistons ή των Celtics του Bird. Οι οδηγείες του Popovich έκαναν ήρωες τους απλούς ρολίστες (Splitter, Green, Mills), βρήκαν ρόλο στον… λίγο χοντρό, λίγο αργό, και καθόλου αθλητή Boris Diaw και η ηγετική του αύρα έδωσε έμπνευση στον… Leonard ώστε να βγει MVP των τελικών, κάτι που ίσως να θεωρούταν ανέκδοτο αν το έλεγες σε κάποιον πριν από λίγο καιρό. Από την άλλη πλευρά οι Heat δεν είχαν…
NBA: H minimovie του 5ου τελικού [vid]
Φανταστικό καλάθι του Χουέρτας, στέλνει τη Μπαρτσελόνα στον τελικό (video)
3. Καθοδήγηση: Σαν ομάδα, οι Heat δεν ήξεραν που πατούσαν και που βρίσκονται. O Spoelstra έβλεπε τον Wade να παίζει σαν παλαίμαχος (και χειρότερα), τον Bosh να μην ξέρει τι να κάνει στο παρκέ, και τους Chalmers, Oden, Andersen να πατάνε στο γήπεδο και το μυαλό τους να είναι αλλού. Φέρει μεγάλη ευθύνη σε αυτό ο προπονητής των Heat γιατί παρουσιάστηκε κατώτερος των περιστάσεων, δεν μπόρεσε να εμπνεύσει καθόλου τους παίκτες του, δεν είχε καμία μα καμία λύση απέναντι και στο παραμικρό τρικ του Pop, ενώ η… “απάντησή” του ήταν να πηγαίνει η μπάλα στον Lebron και ο Θεός βοηθός. Δεν μπόρεσε καν να μεταφέρει στους παίκτες του λίγο…
4. Πάθος: Τα “γερόντια” των Spurs είχαν παροιμιώδη θέληση για τον τίτλο. Τον ήθελαν πάρα πολύ αυτόν τον τίλο και το έδειχναν ξεκάθαρα. Έβγαλαν απίστευτη ενέργεια στο παρκέ, διεκδικούσαν τις μπάλες με εκπληκτική θέση, όταν οι αντίπαλοί τους ήταν τόσο μα τόσο νωχελικοί που κάποιος θα νόμιζε πως παίζουν παιχνίδι regular season. Και αυτό τους οδηγούσε να κάνουν λάθη, να μην είναι συγκεντρωμένοι και να εγκλωβίζονται πανεύκολα στα δύσκολα που τους έβαζαν οι αντίπαλοί τους. Οι οποίοι ήταν γεμάτοι με…
Το 2ο επεισόδιο του Game Of… Zones!
Όσα πιάνει το χέρι του Μάικλ Τζόρνταν!
5. Προσωπικότητες: Όχι δεν βγαίνει το “μεγάλοι τρεις εναντίον των άλλων”. Ηγέτης στο γήπεδο ήταν ο Duncan, o Parker, o Ginobili, ο Mills, ο Leonard ενώ και ο Diaw ώρες ώρες έδειχνε να καθοδηγεί τους λιγότερο έμπειρους συμπαίκτες του με χαρακτηριστική ευκολία. Από την άλλη πλευρά, Lebron και…. Lebron. Απελπιστικά μόνος, μπορεί να έγραψε καλούς αριθμούς και ώρες – ώρες να έδειχνε να προσπαθεί μόνος του, αλλά έπρεπε να εμπνεύσει και τους συμπαίκτες του, να τους σπρώξει στο να παίξουν σαν πρωταθλητές, να τους κάνει να παίξουν καλύτερα. Ότι έχουν κάνει όλοι οι ηγέτες στα ομαδικά σπορ στην ιστορία του αθλητισμού. Ο Lebron δεν τα κατάφερε μπορεί να ήταν πολύ καλός σαν μπασκετμπολίστας στους τελικούς, αλλά λίγος σαν ηγετική προσωπικότητα.
