Δείτε παρακάτω μερικά από τα πιο βάρβαρα “αθλήματα” του παρελθόντος που δεν θα πιστεύετε ότι ασχολούνταν οι άντρες!
Πέταγμα αλεπούς
Το πέταγμα της αλεπούς ήταν ένα πολύ δημοφιλές “σπορ” της Ευρώπης του 17ου και 18ου αιώνα και αποτελούσε “προνόμιο” της αριστοκρατίας.
Οι συμμετέχοντες χωρίζονταν σε ομάδες των δύο, οι οποίες τοποθετούνταν σε μια αρένα σε απόσταση περίπου έξι μέτρων ο ένας από τον άλλον, κρατώντας ο καθένας τη μία άκρη μιας μεγάλης σφεντόνας ή ενός σεντονιού. Οι αλεπούδες απελευθερώνονταν μέσα στην αρένα και καθώς έτρεχαν κοντά σε κάποια σφεντόνα… οι παίκτες τις εκσφενδόνιζαν ψηλά στον αέρα. Όποια ομάδα κατάφερνε να πετάξει πιο ψηλά ένα ζώο, ανακηρυσσόταν νικήτρια.
Φυσικά, η διαδικασία αυτή απέβαινε τις περισσότερες φορές μοιραία για τα ζώα, τα οποία πετάγονταν μέχρι και σε ύψος 7,5 μέτρων.
5 + 1 λόγοι που πρέπει να κοιμάσαι γυμνός!
Ποντίκια για δόλωμα
Το συγκεκριμένο “σπορ” εξαφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στη Μ. Βρετανία.
Οι συμμετέχοντες στοιχημάτιζαν ποιος από τους σκύλους που τοποθετούνταν σε μια μικρή αρένα, θα κατάφερνε να πιάσει τα περισσότερα ποντίκια, μέσα σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα. Η τελευταία δημόσια εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το 1912, καθώς η αγάπη της βασίλισσας Βικτωρίας για τα ζώα συνέβαλε καθοριστικά στην παρακμή του συγκεκριμένου “σπορ”.
Πέταγμα κόκορα
Ο κόκορας αποτελούσε σύμβολο της Γαλλίας και οι Άγγλοι του 17ου και 18ου αιώνα δεν έτρεφαν και ιδιαίτερη συμπάθεια για το λαό αυτό.
Και… κάπως έτσι ξεκίνησε η βάρβαρη συνήθεια, να δένουν έναν κόκορα, ακινητοποιώντας τον σε μια θέση και να πετούν ειδικά ξύλα σε αυτόν μέχρι να πεθάνει.
Τράβηγμα χήνας
Το τράβηγμα της χήνας ήταν ιδιαίτερα γνωστό “σπορ” στην Ολλανδία, το Βέλγιο, την Αγγλία και την Αμερική το 17ο-19ο αιώνα.
Σύμφωνα με τους κανόνες οι παίκτες έδεναν μια χήνα από τα πόδια με ένα σχοινί και την κρεμούσαν από ύψος 3 μέτρων. Οι συμμετέχοντες, καβάλα επάνω σε ένα άλογο, προσπαθούσαν να περάσουν ακριβώς από κάτω για να τραβήξουν το κεφάλι της χήνας μέχρι να… το ξεριζώσουν.
Όποιος κατάφερνε να αποκεφαλίσει το πτηνό γινόταν ο “ευγενής ήρωας της ημέρας”, σύμφωνα με μια περιγραφή του 1771. Η βάρβαρη αυτή συνήθεια παραμένει μέχρι και τις μέρες μας σε μερικές περιοχές στο Βέλγιο και την Ολλανδία.
