Το πρόβλημα με τα μαθήματα και τα διδάγματα περί συναίνεσης είναι ότι σπάνια είναι φιλόδοξα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα εκεί έξω που αφορούν το τι δεν “πρέπει” να κάνουμε, και κείμενα που προειδοποιούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν όταν δεν υπάρχει συναίνεση. Κι αυτό είναι καλό!

 

Καλό είναι να γνωρίζουμε τα dos n donts! Αλλά γνωρίζοντας τι δεν πρέπει να κάνουμε δεν είναι το ίδιο με το να γνωρίζουμε τι να κάνουμε. Οι νεαροί άνδρες που προσπαθούν να κάνουν το σωστό αντιμετωπίζουν μια κουλτούρα που τους αποθαρρύνει πάρα πολύ από την αναζήτηση παραδειγμάτων που δείχνουν πώς θα μπορούσαν και πρέπει να είναι τα πράγματα.

 

Ευτυχώς, υπάρχουν έργα που κυκλοφορούν και έχουν “πιάσει” το νόημα. Παρακάτω παρατίθενται, μερικά παραδείγματα για το πώς όλοι μπορούν να γίνουν πιο ευτυχισμένοι όταν ενδιαφέρονται ενεργά για τις εμπειρίες των άλλων κι όχι μόνο για τις δικές τους.

 

Sleeping with other people

 

Σε αυτή τη ρομαντική κωμωδία η Alison Brie και ο Jason Sudeikis υποδύονται δύο άτομα που, αφού χάσουν τιην παρθενιά στο κολλέγιο, επανασυνδ;eontai και προσπαθούν να γίνουν “friends with no benefits”.

Η γενική φιλοσοφία τέτοιου είδους ταινιών επιμένει ότι αυτό δεν είναι δυνατό, αλλά αυτή η ταινία παίρνει τη σχέση τους σοβαρά, ό, τι κι αν είναι. Όταν είναι φίλοι, δεν σημαίνει ότι λένε ψέματα στον εαυτό τους. Όταν αισθάνονται περίπλοκα, τους αφήνει να αισθάνονται περίπλοκα χωρίς να προτείνεται σαν λύση το σεξ ούτε άμεσα ούτε έμμεσα.

Και, το πιο σημαντικό, κανείς δεν θυμώνει με τον άλλο επειδή δεν θέλει κάτι. Αυτή δεν είναι μια ταινία για έναν άνδρα που πιέζει μια γυναίκα μέχρι να συμφωνήσει να είναι μαζί του, είναι μια ταινία για δύο φίλους που καταλαβαίνουν τι και ποιον θέλουν.

 

 

 

 

Call me by your name

 

Το χάσμα ηλικίας μεταξύ του Elio και του Oliver σίγουρα είναι κάτι που μπορεί να θιχθεί-μεταξύ άλλων-γι’αυτήν την ιστορία αγάπης και συναισθηματικής ενηλικίωσης, αλλά η ταινία είναι γεμάτη από αργά και όμορφα βήματα για να δουν δύο άνθρωποι αν έχουν σύμπνοια, καθώς και αν αισθάνονται το ίδιο ο ένας για τον άλλο. Και όταν τελικά συναντιούνται τα μεσάνυχτα για να έρθουν πιο κοντά, ο Oliver είναι γεμάτος ερωτήσεις: «Μπορώ να σε φιλήσω;», «Είσαι εντάξει;» «Αυτό σου αρέσει;» Έχουν συναινέσει ο ένας στον άλλο, έχουν δηλαδή αποδεχθεί ο ένας τον άλλο, κυρίως με μη λεκτικούς τρόπους.

 

 

 

 

The Last Man

 

 

 

Αυτό το κόμικ, που δημιουργήθηκε από τους Brian K. Vaughn και Pia Guerra, φαντάζει ένα μέλλον στο οποίο κάθε πλάσμα με χρωμόσωμα Υ έχει σκοτωθεί από μια μυστηριώδη πανούκλα, εκτός από τον Yorick και τη μαϊμού του.

 

Όχι μόνο ο Yorick καταφέρνει να είναι ο μόνος άνθρωπος της Γης και δεν βιάζει κανέναν, το κόμικ διερευνά θέματα φεμινισμού και φύλου και απεικονίζει τις γυναίκες ως έξυπνους, cool, αλλά κάπως μπερδεμένους άνθρωπους με αντίστοιχα κίνητρα. Ίσως να πρέπει ο Yorick να είναι ο μόνος άνθρωπος ζωντανός για να καταλάβει ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι, αλλά οι αναγνώστες μπορούν να το αντιληφθούν (φυσικά) κάτω από λιγότερο ακραίες συνθήκες.

 

The Dispossessed

 

 

 

Ένα μεγάλο μέρος του έργου του Le Guin ασχολείται με τη δυναμική των φύλων, τόσο με τον τρόπο που δρουν στην πραγματικότητά, όσο και με το πώς θα μπορούσαν να υπάρχουν σε άλλες. Η απόρριψη πραγματοποιείται σε μια ουτοπία στην οποία δεν υπάρχει κοινωνική διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών και όπου δεν χωρούν τα σεξουαλικά ταμπού της Γης. Αν δεν υπάρχει πατριαρχία, οι σχέσεις, το σεξ και η φιλία λειτουργούν με εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Δεν πρόκειται για ένα τέλειο έργο, αλλά σίγουρα αποτελεί μια πρόκληση για τα όσα έχουμε διδαχθεί (ότι) είναι έμφυτα στις ανθρώπινες σχέσεις.