Ο τελικός τελείωσε, Γερμανία κατέκτησε το τρόπαιο το μουντιάλ, το πρώτο μετά από 24 χρόνια, η Αργεντινή ακόμα στεναχωριέται και ο Messi πήρε… τη Χρυσή Μπάλα. Παράδοξο; Μάλλον.
Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή: δεν είναι δεδομένο πως η Χρυσή Μπάλα του παγκοσμίου κυπέλου δίνεται κατ’ανάγκη σε παίκτη της πρωταθλήτριας ομάδας. Τα παραδείγματα για αυτό είναι αρκετά με πιο πρόσφατο (πλην του Messi) αυτό του Diego Forlan στο τουρνουά της Νοτίου Αφρικής το 2010. O Forlan οδήγησε την Ουρουγουάη στα ημιτελικά της διοργάνωσης, μια υπέρβαση για τη συγκεκριμένη ομάδα, με τον ίδιο να πραγματοποιεί όχι απλώς ηγετικές εμφανίσες, αλλά ώρες – ώρες να σου δίνει την εντύπωση πως δεν κουβαλούσε κανείς άλλος τη μπάλα παρά μόνο αυτός. Ήταν ο κινητήριος μοχλός και καλύτερος παίκτης της έκπληξης του τουρνουά και δικαίως πήρε τη Χρυσή Μπάλα. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον Messi, θα αναρωτηθείς. Απλά προσπαθούμε να βρούμε το πως και γιατί πίσω από το γεγονός του ότι ο Αργεντίνος άσος πήρε ένα βραβείο που όχι απλώς δεν το χρειαζόταν και δεν το άξιζε, αλλά το να του το δώσουν μόνο σαν… τρολάρισμα μπορεί να εξηγηθεί.
Αφενός μεν η Αργεντινή δεν κατάφερε να φτάσει στον στόχο της, δηλάδή το να γίνει πρωταθλήτρια κόσμου, αφετέρου δε ο Messi δεν ξεχώρισε ιδιαίτερα, τουλάχιστον όσο αρμόζει στον κάτοχο του συγκεκριμένου βραβείου. Στον τελικό δε, από τη μια η Γερμανία είχε καταφέρει να τον βγάλει εκτός παιχνιδιού, από την άλλη όσες φορές προσπάθησε να κάνει μια άλφα επιθετική ενέργεια, δεν δημιούργησε κάτι ουσιαστικό. Σαφώς και ώρες – ώρες ήταν μόνος στο γήπεδο με τους υπόλοιπους συμπαίκτες (ειδικά τον Higuain) να μην τον ακολουθούν σωστά στην επίθεση, όμως ο ρόλος του, σύμφωνα με την κλάση του, θα ήταν να κάνει το τη σπέσιαλ κίνηση που θα δώσει σκορ με οποιοδήποτε τρόπο (ασίστ/γκολ… έστω να κερδίσει ένα πέναλτι), όχι απλά τα… διεκπαιρεωτικά. Ώρες – ώρες μάλιστα οι λάθος ενέργειες του ήταν πρωτόγνωρες (μα να χάσει κοντρόλ;) για το επίπεδο του, και από ένα σημείο και μετά έδειχνε ανήμπορος όχι απλώς να κάνει τη διαφορά ή να γίνει ο πυλώνας της ομάδας του, αλλά να ανεβάσει έστω και λίγο τον ρυθμό του παιχνιδιού της Αργεντινής. Εν ολιγοις και η απόδοσή του ήταν σε χαμηλά επίπεδα, ειδικά για την κλάση του και η ομάδα του δεν έκανε το “κάτι παραπάνω” που να δικαιολογεί οποιαδήποτε βράβευση σε παίκτη της. Αν κάποιος Αργεντίνος έπρεπε να πάρει σώνει και καλά το βραβείο, αυτός ήταν ο Mascherano, o οποίος έκανε ανακατωσούρα πάνω από τις μισές επιθετικές κινήσεις των Γερμανών.
O Ποντόλσκι έγινε τερματοφύλακας! (Vid)
Γιατί ο Μέσι παράτησε την ομάδα του στον τελικό; (Vid)
Η συγκεκριμένη Χρυσή Μπάλα, λοιπόν, ήρθε να δικαιώσει όλους όσους έχουν απαξιώσει όχι μόνο το συγκεκριμένο βραβείο αλλά και όλα τα υπόλοιπα σχετικά. Είναι ένα βραβείο υπέρ των χορηγών, υπέρ των μεγάλων ονομάτων, υπέρ του franchise και του γενικότερου ντόρου πίσω από το όνομα του παίκτη. Στην προκειμένη μπορεί να θεωρηθεί και μια μικρή ασέβεια όχι προς τους υπολοιπους υποψηφίους για το βραβείο, αλλά και για τον ίδιο τον Messi που δεν είχε ανάγκη άλλη μια ατομική διάκριση όταν ο μεγάλος στόχος και η πρόκληση είχαν χαθεί. Και κανένας ατομικός τίτλος δεν απαλύνει τον πόνο του να βλέπει ξανά άλλη χώρα να κρατάει την κούπα του μουντιάλ.
