Καιρό είχα να δω τόσο μεγάλη ταύτιση απόψεων της φίλαθλης κοινής γνώμης, όπως αυτή που υπήρξε στην περίπτωση της πρόκρισης της Atletico Madrid εις βάρος της Chelsea του Jose Mourinho!
Πήραν «φωτιά» τα social media, με τα σχόλια σε Facebook, Twitter, αλλά και Instagram να «δίνουν και να παίρνουν» μετά το εμφατικό πέρασμα με 3-1 των «Rojiblancos» από το Stamford Bridge του Λονδίνου.
Τα μηνύματα μάλιστα, ήταν μοιρασμένα… Όχι, μη βιάζεστε, δεν εννοώ ότι οι μισοί ήταν χαρούμενοι για την Atletico και οι άλλοι μισοί στεναχωρημένοι για την Chelsea… Εννοώ ότι οι μισοί πανηγύριζαν για την πρόκριση της Atletico και οι άλλοι μισοί πανηγύριζαν για τον… αποκλεισμό του Mourinho! Εξ ου και η ταύτιση απόψεων που λέγαμε και στην αρχή…
Γιατί, όμως, συνέβη αυτό; Έγιναν ξαφνικά όλοι στην Ελλάδα υποστηρικτές της Atletico; Πέρασε η μόδα της Barcelona; Όχι, βέβαια… Δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο Έλληνας φίλαθλος, ούτε ήταν από μικρός οπαδός της μαδριλένικης ομάδας, ούτε όμως έχει απωθημένα με την Chelsea και τον προπονητή της. Τα πράγματα είναι απλά και καλό θα είναι να γίνει μάθημα σε όλους όσοι ασχολούνται με το ελληνικό ποδόσφαιρο (και γενικότερα τον ελληνικό αθλητισμό)…
Ο Έλληνας -όπως και κάθε άλλης εθνικότητας- φίλαθλος έχει ανάγκη να διασκεδάσει… Έχει ανάγκη ν’ απολαύσει ποδόσφαιρο παλαιάς κοπής, χωρίς αμυντικούς προσανατολισμούς, χωρίς σκοπιμότητες, χωρίς ομάδες, οι παίκτες των οποίων έχουν φάτσες «σφιγμένες» από το άγχος! Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια όλα έχουν γίνει δύσκολα… Όλα έχουν γίνει μίζερα και καταθλιπτικά… Το ποδόσφαιρο δεν έχει ξεφύγει απ’ αυτό το «σκηνικό»! Δυστυχώς…
Η Atletico εκφράζει αυτήν ακριβώς την χαρά του αθλήματος, την χαρά της ζωής, την χαρά του παιχνιδιού! Joga Bonito, που λένε και οι ομιλούντες την πορτογαλική… Κανείς δεν θα έπαιρνε το κεφάλι κανενός στην ομάδα της Μαδρίτης αν δεν κατάφερνε ν’ αποκλείσει τους χρυσοπληρωμένους αστέρες του Roman Abramovich. Όπως, βέβαια, κανείς δεν θα πει τίποτα στο «στρατόπεδο» της Atletico, αν τελικά οι «Rojiblancos» απωλέσουν τόσο το πρωτάθλημα στην Ισπανία, όσο και το Champions League… Αρκεί σε όλους το ότι η ομάδα έφτασε εκεί που έφτασε, χωρίς σκοπιμότητες, με όμορφο ποδόσφαιρο, μ’ ένα σύνολο ενωμένο σαν οικογένεια, σαν παρέα…
Αντίθετα, η Chelsea επηρεασμένη από την τελειομανία -ενδεχομένως και εγωπάθεια- του προπονητή της, παρουσίασε φέτος μια ομάδα, η οποία ενδιαφερόταν μόνο για το αποτέλεσμα και καθόλου για την ικανοποίηση όλων όσοι την παρακολουθούσαν… Και καλά να είσαι οπαδός της, κάνεις υπομονή… Αν δεν είσαι, όμως και απλώς αγαπάς το ποδόσφαιρο, δεν μπορείς να ταυτιστείς με την ομάδα που έφτιαξε ο Special One… Αυτά τα «Εγώ θα κερδίσω με τον δικό μου τρόπο» που έλεγε ο Πορτογάλος όταν προσπαθούσε ν’ απαντήσει στην κριτική των ΜΜΕ περί αποκρουστικής Chelsea, είναι απλώς ενδεικτικά του πόσο «μπλοκαρισμένος» είναι ο Jose Mourinho στην εικόνα που ο ίδιος φρόντισε να φτιάξει για τον εαυτό του… Εξ ου και το… κλασικό πλέον «πούλμαν της Chelsea»!
Ο Πορτογάλος, ενώ είναι ένας από τους 3-4 καλύτερους προπονητές που εμφανίστηκαν τα τελευταία 20 χρόνια στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, ενώ στην αρχή της καριέρας του είχε κερδίσει αρκετούς θαυμαστές λόγω του επιβλητικού χαρακτήρα του και των ακραίων συμπεριφορών του, αρχίζει πλέον να εγκλωβίζεται στην εικόνα του τύπου που «απαγορεύεται» να χάσει, αυτού που δεν ενδιαφέρεται να προσφέρει τίποτα καινούργιο, τίποτα καινοτόμο στο άθλημα, παρά μόνο να μεγάλωσει το «εγώ» του με νίκες και τίτλους αδιαφορώντας επιδεικτικά για την χαρά του κοινού…
Γι’ αυτό το ποσοστό αυτών που υποστήριζαν την… χαρούμενη -απαλλαγμένη από άγχος- παρέα του Diego Simeone ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο απ’ αυτών των υποστηρικτών του εγωκεντρικού Jose Mourinho…
Ο λαός, λοιπόν, «ψήφισε», έστω και μέσω social media, όπως επιτάσσει η μόδα… Αρκεί να τον αφουγκραστούν όλοι όσοι εμπλέκονται με το ελληνικό ποδόσφαιρο και να καταλάβουν ότι αυτό που χρειάζεται ο Έλληνας φίλαθλος είναι χαρούμενες ομάδες, με νέους, «διψασμένους» και απαλλαγμένους από άγχη και σκοπιμότητες, ποδοσφαιριστές, που πρώτα θα χαίρονται οι ίδιοι που παίζουν μπάλα και μετά θα προσφέρουν απλόχερα χαρά και στην εξέδρα!
