Οι Πράσινοι όχι μόνο δεν κατάφεραν να αποκλείσουν τη Σταντάρ Λιέγης αλλά ηττήθηκαν με 1-2, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό τους από τα playoff του Champions League. Τι έφταιξε και δεν τα κατάφεραν;

Καταρχήν υποτίμησε τον αντίπαλο. Μετά το ματς στο Βέλγιο και την καλή εικόνα του Παναθηναικού στο δεύτερο ημίχρονο, αρκετοί βιάστηκαν να κάνουν λόγο για “εύκολη υπόθεση” στον επαναληπτικό. Ποτέ, μα ποτέ δεν αντιμετωπίζεις έτσι μια ομάδα η οποία είναι εμφανώς πιο έτοιμη τη συγκεκριμένη περίοδο από τη δικιά σου. Η Σταντάρ σίγουρα δεν είναι φόβητρο, μπορεί και να μην είναι κάποια ιδιαίτερα καλή ομάδα, αλλά ο βαθμός ετοιμότητας λέει και δείχνει πολλά. Στην προκειμένη έδειξε μια ομάδα που σε σημεία εκμεταλλεύονταν καλύτερα τα τρεξίματά της και με καλό και δουλεμένο επιθετικό πλάνο ήξερε πως να απειλήσει. Δεν της χρειάστηκαν πολλές ευκαιριές αλλά ήταν αποτελεσματική.

Αυτό ήταν άλλο ένα στοιχείο που έλειπε από τον Παναθηναικό: Η καλή τελική προσπάθεια. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα.. ατυχίας και γκίνιας. Αφορά το γεγονός του ότι πέραν από τον Μπεργκ, ο Παναθηναικός δεν έχει αξιόπιστο γκολτζή. Οι υπόλοιποι παίκτες δεν απειλουν με μια άλφα συστηματικότητα και το γεγονός του ότι οι αντίπαλες άμυνες δεν τους φοβούνται ιδιαίτερα, δίνει τη δυνατότα “αποκλεισμού” του Σουηδού επιθετικού από το παιχνίδι των πρασίνων μιας και η αντίπαλη άμυνα αφοσιώνεται πάνω του. Ο αντίπαλος προπονητής πήρε ένα ελεγχόμενο ρίσκο, το οποίο του βγήκε και είχε να κάνει με το να “δώσει” τις τελικές προσπάθειες σε άλλους παίκτες, μην επιτρέποντας αυτές να γίνουν από τον Μπεργκ. Και ο Μπεργκ, καλώς ή κακώς, κρίνει πολλά στο παιχνίδι του ΠΑΟ.

Πλέον ο Παναθηναικός καλείται να κάνει τα… απαραίτητα για να περάσει στους ομίλους του Europa League, μπαίνοντας στην κλήρωση σαν “ισχυρός”. Μακάρι να παραμείνει έτσι και στους αγώνες πρόκρισης!