Ο Δρ James Naismith έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο εφευρέτης του Μπάσκετ. Ένας πιστός θεολόγος που προσπάθησε μέσω του αθλητισμού να μεταδώσει στους νέους χριστιανικές αρχές και ιδανικά. Χαρισματικός δάσκαλος αλλά και άνθρωπος με ηγετικές ικανότητες και πείσμα, αφιέρωσε τη ζωή του σε ένα σκοπό. Στη σωστή διάπλαση και ανάπτυξη του χαρακτήρα των νέων μέσω του αθλητισμού. Το δώρο που χάρισε στην ανθρωπότητα με το μπάσκετ, φαίνεται τεράστιο σήμερα που το παιχνίδι του παίζεται σε 206 χώρες από τη νεολαία όλου του κόσμου.
Το 1891 είναι η σημαδιακή χρονιά για τη γέννηση του Μπάσκετ. Είναι χειμώνας και όλα τα παιδιά που συμμετέχουν σε ομαδικά αθλήματα που παίζονται σε εξωτερικά γήπεδα, όταν έχει κακό καιρό αναγκάζονται να γυμνάζονται σε εσωτερικούς χώρους και βαριούνται γρήγορα τις όποιες ασκήσεις. O διευθυντής του σχολείου που δίδασκε ο Naismith τον είχε προειδοποιήσει ότι οι μαθητές του είναι ατίθασοι και τον είχε προκαλέσει να εφεύρει ένα παιχνίδι για εσωτερικό χώρο που να τους προκαλέσει το ενδιαφέρον.
Για δύο βδομάδες ο νεαρός γυμναστής – θεολόγος έσπαγε το κεφάλι του αλλά καμία ιδέα του δεν την θεωρούσε καλή. Σχεδίαζε, έγραφε, έσβηνε, αλλά αμέσως τσαλάκωνε τα χαρτία μπροστά του και τα πέταγε σαν μικρές μπάλες στο καλάθι των αχρήστων. Αυτό του έδωσε την πρώτη ιδέα. Αμέσως σκέφτηκε σε αδρές γραμμές το νέο παιχνίδι. Να μη χρειάζεται περίπλοκο εξοπλισμό για να μπορεί να παίζεται παντού. Θα παιζόταν με τις υπάρχουσες μπάλες του αμερικάνικου ποδοσφαίρου. Οι παίκτες θα πετούσαν τη μπάλα με τα χέρια, αλλά δεν θα μπορούσαν να τρέχουν μαζί με τη μπάλα για να μειώσει τις σωματικές επαφές που έκαναν σκληρό το ποδοσφαίρο. Πώς όμως θα σκόραραν; Θα έπρεπε να βάλουν τη μπάλα σε ένα κουτί. Αν όμως το κουτί ήταν χαμηλά πάλι οι αμυντικοί θα δυσκόλευαν τα πράγματα.
Γιαυτό αποφάσισε να είναι ψηλά κρεμασμένα τα κουτιά για το σκοράρισμα. Αμέσως ζήτησε από τον επιστάτη του σχολείου να του βρεί δύο κουτία. Όμως δεν υπήρχαν και εκείνος του έδωσε δύο μεγάλα καλάθια από ροδάκινα. Ήταν 21 Δεκεμβρίου. Κατέβηκε στο γυμναστήριο κρέμασε τα καλάθια στα στηθαία που ήταν στο ύψος που βρίσκονται και τα σημερινά καλάθια από τότε. Χώρισε τους 18 μαθητές του σε δύο ομάδες των 9 τους εξήγησε τους απλούς κανόνες, πήρε τους δύο αρχηγούς στο κέντρο του γηπέδου και πέταξε τη μπάλα ψηλά για να την διεκδικήσουν. Ο πρώτος αγώνας μπάσκετ είχε ξεκινήσει.
Οι έφηβοι μαθητές του μπήκαν αμέσως στο νόημα του παιχνιδιού που τους παρέσυρε με το γρήγορο ρυθμό του. Ο Naismith δεν χόρταινε να τους βλέπει να παίζουν και να φωνάζουν συνεπαρμένοι. Σε εκείνο το πρώτο παιχνίδι μπήκε μόνο ένα καλάθι και παρόλη τη κούραση και τον ιδρώτα ο ενθουσιασμός των παιδιών ήταν μεγάλος. Μόλις γύρισαν από τις διακοπές των χριστουγέννων το παιχνίδι αυτό έγινε το αγαπημένο τους και όταν καλυτέρεψε ο καιρός το μετέφεραν σε εξωτερικό χώρο κρεμώντας τα καλάθια σε δύο σιδερένιους στήλους.
Ένας μαθητής του Naismith, ο Frank Mahan, του πρότεινε να ονομάσουν το καινούργιο παιχνίδι Naismith Ball, προς τιμήν του, αλλά εκείνου του φάνηκε γελοίο αυτό το όνομα. Η επομενη πρόταση του επίδοξου νονού τον ενθουσίασε. Basket ball! To μπάσκετ είχε γεννηθεί!
