Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς ποδοσφαιρική εξήγηση στην επιλογή του Γιάννη Αλαφούζου να τερματίσει τη συνεργασία του Παναθηναϊκού με τον Νίκο Νταμπίζα. Διότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει πειστική ποδοσφαιρική εξήγηση. Ο Νταμπίζας δεν απομακρύνεται από τον Παναθηναϊκό επειδή δεν έκανε σωστά την κύρια δουλειά του, δηλαδή την καλή διαχείριση του χρήματος και τις καλές επιλογές ποδοσφαιριστών. Αλλωστε στην πραγματικότητα σε όλες τις αποφάσεις ήταν συμμέτοχοι όλοι οι βασικοί συνεργάτες, συμπεριλαμβανομένου του προπονητή. Ακόμη όμως και αν κανείς ήθελε να του χρεώσει το σύνολο της ευθύνης για όσες μεταγραφές έγιναν επί των ημερών του, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πρόσημο ήταν θετικό, ειδικά αν τις εξετάσει όλες αυτές με το “value for money”, που είναι η βασική παράμετρος στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός από την ημέρα που προσελήφθη ο Νταμπίζας.
Γιατί φεύγει λοιπόν; Επειδή έχει διαφορετική αντίληψη από τον Γιάννη Αλαφούζο για τον τρόπο που γίνεται η δουλειά και την μέθοδο λειτουργίας του ως τεχνικού διευθυντή. Δηλαδή επειδή ο Νταμπίζας ήθελε να δουλεύει μόνος και ανεμπόδιστος, ανενόχλητος και να αναπτύσσει δράση δίχως να δίνει καθημερινή αναφορά στον Αλαφούζο. Κι αυτό είναι το πιο ανησυχητικό μέρος της απόφασης που πήρε ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού: το μήνυμα που στέλνει αυτή η απόφαση. Το “θέλω να είμαι κι εγώ διαρκώς στην κουβέντα”, μήνυμα.
Το βασικότερο συστατικό της συνταγής στην περσινή πορεία του Παναθηναϊκού, η οποία ήταν υπερβατική για τα δεδομένα της εποχής του, ήταν, μετά την ικανότητα του τεχνικού διευθυντή και του προπονητή, η ελευθερία που είχαν για να λειτουργήσουν μόνοι και ανεμπόδιστοι. Το ότι δεν έμπλεκε κανείς “άσχετος” με το αντικείμενο στα πόδια τους. Το ότι το ποδόσφαιρο ήταν στα χέρια των ποδοσφαιρανθρώπων και μόνο αυτών. Οταν λοιπόν ο Παναθηναϊκός φτάνει στη στιγμή που ο διοικητής του απομακρύνει τον τεχνικό διευθυντή κυρίως για λόγους “εξωποδοσφαιρικούς”, κυρίως επειδή “δεν τον ενημέρωνε επαρκώς”, η κατάσταση δείχνει ανησυχητική. Διότι αφήνει την εντύπωση ότι αλλάζει το καθεστώς λειτουργίας του ποδοσφαιρικού τμήματος, ότι η διοίκηση μπλέκει με την ποδοσφαιρική διεύθυνση.
Απομακρύνοντας τον Νταμπίζα, ο Παναθηναϊκός διαγράφει την επένδυση που έκανε πάνω του προκειμένου να τον εκπαιδεύσει, να τον βοηθήσει να αποκτήσει τεχνογνωσία και εμπειρία και να μάθει ως πρακτικός και εμπειρικός τη δουλειά του τεχνικού διευθυντή. Διαγράφει δηλαδή ένα από τα βασικά οφέλη της περσινής σεζόν. Και το παράδοξο είναι ότι ο Παναθηναϊκός, δηλαδή ο Αλαφούζος αποφάσισε να απομακρύνει τον τεχνικό διευθυντή δίχως να έχει βρει προηγουμένως τον διάδοχό του, με συνέπεια να μετατραπεί σε τέτοιον ένας ποδοσφαιράνθρωπος δίχως προηγούμενη εμπειρία σε τέτοια θέση, ο οποίος πήγαινε αυτές τις μέρες στον σύλλογο για να κάνει μια άλλη δουλειά.
Είναι άδικο για τον Λεωνίδα Βώκολο να περιμένει κανείς από αυτόν σοβαρά δείγματα ικανότητας πριν από το ερχόμενο καλοκαίρι. Γι’ αυτό και οι χειμερινές μεταγραφές θα γίνουν, όπως φαίνεται, με την λίστα του Νταμπίζα. Εχει όμως τέτοια περιθώρια ο Παναθηναϊκός, να πειραματιστεί με έναν άνθρωπο που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα τη δουλειά; Και ποιο το νόημα να ξαναμπαίνει σε αυτή τη θέση και να κάνει επανεκκίνηση, ακυρώνοντας ένα μεγάλο μέρος της δουλειάς και της προόδου που έγινε στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 18 μηνών; Πώς θα εξελιχθεί ο Παναθηναϊκός;
Θεωρητικώς, στην εποχή που τα χρήματα δεν περισσεύουν την διαφορά ο Παναθηναϊκός περιμένει και ποντάρει ότι θα την κάνουν οι άνθρωποι, τα στελέχη, το μάνατζμεντ. Με αυτή την απόφαση, ο πρόεδρός του δείχνει να μην συμμερίζεται αυτή την αντίληψη, ή τουλάχιστον να την δίνει μικρότερη σημασία από όση υπαγορεύει η λογική.
Πηγή gazzetta.gr
