Στις παρέες, στις συναντήσεις, στην καθημερινότητα είναι το μόνιμο θέμα συζήτησης: Πού θα πάει η κατάσταση; Τι θα γίνει με την Ελλάδα; 

Πρόσφατα άκουσα και μεταφέρω μία εξαιρετική απάντηση, που δείχνει πως το ερώτημα δεν φτιάχτηκε -όσο κι αν μοιάζει περίεργο- από τη δική μας γενιά. Είναι διαχρονικό κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, όσο κι η ιστορία αυτού του τόπου.

O Διονύσης Σαββόπουλος χρόνια πριν σε μία εμφάνισή του σε μπουάτ της εποχής είχε αφηγηθεί μία όμορφη παραβολή.

Αφορούσε στις μέρες της Δημιουργίας και στη σκέψη του Θεού. Με τον μοναδικό τρόπο –που οι καλοί παραμυθάδες διαθέτουν- σε έπειθε πως ο Πλάστης έφτιαξε σαν καλός μάστορας τη γη και έπειτα μπήκε στον κόπο να μοιράσει τα οικόπεδά της.

Στο νου Του όμως είχε ήδη να κρατήσει το καλύτερο κομμάτι της για … τα γεράματά Tου.

Έβαλε λοιπόν, τους λαούς στη σειρά και βάλθηκε να τους μοιράζει χώρες και κομμάτια από τη δημιουργία Του. Στους συνεπείς και πειθαρχημένους ανήκαν οι Γερμανοί, οι Φινλανδοί, οι Άγγλοι ίσως και οι Γάλλοι. Προσήλθαν άμεσα και μπήκαν πειθήνια στη σειρά για να παραλάβουν το οικιστικό τους μερίδιο. Από την άλλη, αυτά τα ιδιάζοντα όντα, οι Έλληνες, με κάτι άσχετο είχαν καταπιαστεί μάλλον και δεν πρόλαβαν να παραλάβουν χώρα εγκαίρως.

Τέλειωσε, λοιπόν ο Παντοκράτορας τη μοιρασιά του και πάνω που ικανοποιημένος έτριβε τα χέρια του και ετοιμαζόταν να αποσυρθεί στο οικοπεδάκι του, στη Μεσόγειο, νάτους κι εμφανίζονται ασθμαίνοντας οι … αλλοπαρμένοι Έλληνες.

– Που είσασταν τέκνα μου εσείς; (υποθέτουμε στο περίπου πως τους είπε ο Μεγαλοδύναμος).

Κάτι δικαιολογίες ψέλλισαν εκείνοι αλλά η ουσία ήταν πως οι άνθρωποι είχαν μείνει χωρίς τόπο και δίχως στέγη.

Τι να σου κάνει ο Φιλεύσπλαχνος και Ελεήμων που τους συμπάθησε όπως τους είδε (λίγο καταφερτζήδες και λίγο πολυμήχανους) και εν τέλει σκέφτηκε … ας πάει και το παλιάμπελο.

Μόνο που αντί για παλιάμπελο του ‘χε απομείνει εκείνο το «φιλετάκι», που λέγαμε πως κρατούσε για τον Εαυτό του.

Πήρε, λοιπόν, το ύφος Του το αυστηρό και τους το έδειξε:

–  Άντε, τους είπε (πάλι στο περίπου) σας το χαρίζω αλλά να το προσέχετε γιατί είναι τόπος θεϊκός κι όλοι θα σας ζηλεύουν.

Κι ως Παντογνώστης είχε ασφαλώς δίκιο. Έτσι οι Έλληνες ζούσαν στο θεϊκό Του οικόπεδο αλλά ουδέποτε ησύχασαν από τις επιβουλές των άλλων.  Όμως  το … οικόπεδο γλιτώνει ανά τους αιώνες. Απόδειξη το γεγονός ότι έφτασε και στα δικά μας χέρια. 

Μ. Κορνάρου