Όλα ξεκίνησαν το 1847 όταν ο Loeb Strauss, ένας 18χρονος μετανάστης από τη Βαυαρία της Γερμανίας, ήρθε στη Νέα Υόρκη με τη μητέρα και τις αδελφές του. Ο Strauss πέρασε τα πρώτα δυο χρόνια στη Νέα Υόρκη, όπου δούλεψε για τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του, οι οποίοι με την επωνυμία J. Strauss Brother & Co. είχαν ανοίξει μια χονδρική εταιρεία ειδικευμένη σε προϊόντα ξηράς χρήσεως (κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα).
Εδώ, ο νέος Loeb γρήγορα έμαθε πώς να πετύχει στη βιομηχανία και γύρω στο 1850 έγινε γνωστός μεταξύ της οικογένειας και των πελατών ως «Levi». Στα τέλη Ιανουαρίου 1853, ο Strauss έλαβε την αμερικανική ιθαγένεια και τον Φεβρουάριο του 1853 ο ίδιος έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο για να αναζητήσει τύχη μετά από την χρυσή βιασύνη.
Αρχικά σχεδιάστηκε ως κλάδος της δυτικής ακτής της οικογενειακής επιχείρησης, ξεκίνησε μια εταιρεία με το δικό του όνομα. Εισήγαγε ξηρά είδη από ρούχα, εσώρουχα, ομπρέλες μέχρι μαντήλια και ακατέργαστα υφάσματα και τα επαναπωλούσε στα πολλά καταστήματα που είχαν ξεσπάσει μετά την άφιξη των ανθρακωρύχων.
Το 1863 το όνομα μετονομάστηκε σε “Levi Strauss & Co.” Όχι μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 1870 η εταιρεία άρχισε να παράγει τις αποκαλούμενες “Riveted Overalls“. Ο Levi Strauss προσεγγίσθηκε από έναν ράφι από τη Νεβάδα που ονομάστηκε Jacob Davis, ο οποίος έλαβε την ιδέα να ενισχύσει τσέπες και άλλες εκτεθειμένες περιοχές του παντελονιού με χαλκό πριτσίνια. Άρχισαν να κατασκευάζουν τις φόρμες φόρμας LEVI’S για τον πληθυσμό των ανθρακωρύχων, των μυκητοκαλλιεργητών και των επιχειρηματιών. Οι άνθρωποι δεν φορούσαν τις ζώνες εκείνες τις μέρες, ήσαν κρεμαστές ή ακόμα και σχοινιά ή ό, τι και αν κρατούσαν τους Βρετανούς σας, οπότε ο Levi έβαζε τα μεγάλα κουμπιά Ol στο μπροστινό μέρος και πίσω στο λουράκι. Ο Levi είχε τον τραχύ, τραχύ καμβά που έγινε στη μέση Φόρμα.
Στους ανθρακωρύχους άρεσε, ωστόσο παραπονέθηκαν ότι άρχισαν να επιθυμούν το φελρτ. Ο ίδιος αντικατέστησε ένα Twilled βαμβακερό ύφασμα από το Nimes της Γαλλία που ονομάζεται “Serge de Nimes.”
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της.
Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες στα ορυχεία ήταν ότι οι τσέπες τους σκίζονταν εύκολα. Τη λύση σκέφτηκε ένας πελάτης του Στρος, ο Τζέικομπ Ντέιβις, και δεν ήταν άλλη από τις μεταλλικές κόπιτσες που φέρουν και τα σημερινά τζινς. Όμως, δεν διέθετε τα απαραίτητα χρήματα για να κατοχυρώσει την ιδέα του. Πρότεινε, λοιπόν, στον Λιβάι Στρος να πληρώσει εκείνος για την πατέντα και να μοιραστούν τα κέρδη από την εμπορική εκμετάλλευσή της.
Το ύφασμα αργότερα έγινε γνωστό ως Denim και τα παντελόνια ήταν παρατσούκλι Blue Jeans.
Ο Levi Strauss πέθανε το Σεπτέμβριο του 1902 και δεν άφησε κληρονόμους. Ο σεισμός το 1906 προκάλεσε τεράστια ζημιά στα κεντρικά γραφεία και τα εργοστάσια της Levi Straus & CO σε όλη την πόλη, με αποτέλεσμα σχεδόν όλα τα αρχεία, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ο εργοστασιακός εξοπλισμός και οι φωτογραφίες να χαθούν.
‘Ηξερες ότι
1. Τα πρώτα τζιν, έως τις αρχές του 1860, ήταν μπεζ, αλλά ήδη είχαν τον κωδικό 501. Τότε ήταν που κυριάρχησε το μπλε, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα, που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν, προστέθηκε στο πίσω μέρος του παντελονιού το 1886.
2. Η εταιρία Levi Strauss & Co, η οποία είχε ιδρυθεί από το 1853, χρησιμοποίησε αυτή την παράσταση για να διαφημίσει την ανθεκτικότητα των προϊόντων της.
Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν παρέμεινε ένα ρούχο εργασίας. Στη δεκαετία του ’50 η εξέγερση των νέων ενάντια στον κοινωνικό κομφορμισμό έφερε τη μαζική εξάπλωσή του.
3. Από μία εκδοχή του τζιν υφάσματος ήταν κατασκευασμένα τα πανιά στις καραβέλες Νίνα, Πίντα και Σάντα Μαρία, με τις οποίες έφτασε το 1492 στην Αμερική, ο Χριστόφορος Κολόμβος.
4. Το πρώτο παντελόνι που φέρνει στην μορφή των τζιν που φοράμε και σήμερα, πωλήθηκε στις 20 Μαΐου του 1874, στην τιμή των 12 δολαρίων.
