Κάθε άνθρωπος που πηγαίνει στην εκκλησία και σέβεται τον εαυτό του, γνωρίζει λογικά τι εστί Πάσχα.
Ξεχάστε τα κόκκινα αυγά, μεγάλα σοκολατένια αυγουλάκια, τα κουνελάκια, όλη αυτή την προπαγάνδα του αυγού που μας κατακλύζει αυτές τις μέρες. Υπάρχουν καλύτερα πράγματα να κάνετε, είτε έχετε σχέδια είτε όχι αυτές τις “άγιες” μέρες, παρά το θερμό χριστιανικό reboot που γιορτάζει, ωστόσο τηλεοπτικά κάθε χρόνια κατά τη διάρκεια του Πάσχα, τα προγράμματα και οι ταινίες που βλέπουμε στους δέκτες μας είναι κάτι παραπάνω από προβλέψιμοι, και όσο πιο πολύ μεγαλώνεις (μεγαλώνω) βαρετοί. Έχυν χάσει τη δύναμη επιρροής τους και το βαρύ φορτίο της πειθούς και της συγκίνησης που προκαλούσαν.
Πόσες φορές θα δούμε την τηλεοπτική σειρά Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ του Τζεφιρέλι, ή την Κλεοπάτρα με την Elizabeth Taylor ή για καλύτερο tribute, το Passion of The Christ του Μελ Γκιμπσον; Βέβαια την εκδοχή των Monty Python του Jesus στο Life of Brian, μπορούμε να τη βλέπουμε (και αξίζει), με κάθε καλή ευκαιρία!
Ωστόσο η “χριστιανική” θεματολογία στις ταινίες πάντα πούλαγε και θα πουλάει και το Netflix το γνωρίζει καλά αυτό. Έτσι, παραθέτουμε κάποιες ταινίες που προβάλλονται από το κανάλι, μήπως συμβάλλουμε κάπως στην αλλαγή του τηλεοπτικού τοπίου.
Matrix
Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι ο Keanu Reeves είναι αθάνατος και, κατ ‘επέκταση, είναι ίσως ο Ιησούς. Αυτό είναι αυταπόδεικτο, γι’αυτό και υπάρχει η αλληγορία του Wachowskis (τώρα Lana και Lilly Wachowski).
Μια ιστορία που απεικονίζει “τον ένα”, ο οποίος “μπαίνει στον πειρασμό” να αλλάξει μέτωπο και να αυτομολήσει, από τεχνητής νοημοσύνης πράκτορες που κατευθύνονται από το, οι πραγματικοί κακοί της σειράς.
Στη συνέχεια ο ήρωας κατευθύνεται προς το πεπρωμένο του από τον Morpheus, που τον υποδύεται ο Laurence Fishburne, που είναι ένας άλλος μαύρος Ιωάννης Βαπτιστής. Προς το τέλος καταφέρνει να υπερισχύσει όλων και αποκαλύπτεται ότι είναι ο σωτήρας όλης της ανθρωπότητας, αφού παρ’ότι πεθαίνει φυσικά, ανασταίνεται για να γίνει ” ο ένας και μοναδικός.” Είναι περίπου ως θέμα Ιησού, όπως μπορεί να πάρει μέσα στο είδος της επιστημονικής φαντασίας.
Silence
Αυτή η ταινία είναι μια καθώς πρέπει μαρτυρία για το τι μπορεί κανείς να περάσει όταν έχει παθαίνει… κρίση πίστης, τη χριστιανική πίστη σε κάτι που δεν είναι ορατό. Το Silence του Martin Scorsese του 2016 μας τιμωρεί, τόσο λόγω (μακράς) διάρκειας, όσο και στην άρνησή του να προσφέρει στον θεατή κάθε είδους ανακούφιση.
Ο Andrew Garfield και ο Adam Driver υποδύονται δύο ιερείς που εγκαταλείπουν την Πορτογαλία για να πάνε στην Ιαπωνία αναζητώντας έναν τρίτο ιερέα, τον Liam Neeson, ο οποίος οι ίδιοι πιστεύουν ότι διέπραξε αποστασία.
The Prince of Egypt
Σίγουρα δεν ήταν η πιο ιστορικά ακριβής ταινία, ωστόσο κατάφεραν να πετύχουν τη σωστή απόχρωση στο δέρμα των Αιγύπτιων! . Η εταιρία DreamWorks το 1998 συνέχισε να ασχολείται με την ιστορία του Μωυσή προσθέτοντας μερικά από τα πιο πιασάρικα τραγούδια που χάρισε στην ανθρωπότητα (χωρίς υπερβολή) ο θρυλικός μουσικός Hans Zimmer. Αξιοπρεπές σενάριο που ανήκει στον Philip LaZebnick (σεναριογράφος των Pocahontas και Mulan), με σκηνοθέτη τη Brenda Chapman, την πρώτη γυναίκα που σκηνοθέτησε μια ταινία μεγάλου μήκους Pixar-Brave!
The Last Temptation of Christ
Η εκδοχή του Μάρτιν Σκορσέζε για τον Ιησού Χριστό, που τον υποδύεται ο υπέροχος Willem Dafoe, είναιένας αυτοαμφισβητούμενος, κουρασμένος, και όχι πολύ ενθουσιασμένος Ιησούς για τη σωτηρία της ανθρωπότητας που θα επιτευχθεί με τη σταύρωση σαν αποκορύφωμα των παθών. Επιτέλους και ένας λογικός Ιησούς. Jesus!
Kingdom of Heaven
Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Gladiator του Ridley Scott του μαζί με ένα ιστορικό έπος σχετικά με τις σταυροφορίες και τους Αγίους Τόπους. Με πρωταγωνιστή τον Orlando Bloom είναι ο χωρικός σιδηρουργός στη Γαλλία, ο οποίος ανακαλύπτει ότι είναι στην πραγματικότητα ο παράνομος γιος του Σταυροφόρου, Sir Godfrey (Liam Neeson). Παρά τις θρησκευτικές συγκρούσεις που εκτυλίσσονται στην ταινία, η ίδια δεν υπήρξε ούτε αντι-μουσουλμανική ούτε φιλοχριστιανική. Δείχνει μάχες με σπαθιά και αρκετό splutter για όσους διψούν, αυτό!
The Passion Of Christ
Εδώ ο Mel Gibson αναμειγνύει τη σκηνοθεσία, με καμπάνες και σφυρίχτρες σε μια ιστορία που γίνεται αντικείμενο αφήγησης για πολλοστή φορά. Ενώ αποτελεί μια ακόμα ιστορία για τον Ιησού, είναι σημαντικό να σημειωθεί πόσο διαφορετικό (και αμφιλεγόμενο) ήταν αυτό το έτος που κυκλοφόρησε η ταινία, το 2004. Αντί της παραδοσιακής εστίασης στα παροιμιώδη μπαρ και της αργής εξέλιξης προς το θάνατο, ο Gibson πήγε κατευθείαν προς τη σφαγή, καταγράφοντας την καταδίωξη του Χριστού ενδελεχώς. Παρά τις θρησκευτικές της προθέσεις, η εν λόγω ταινία πάντα θα θεωρείται η πεμπτουσία των χριστιανικών ταινιών τρόμου (εάν υπάρχει κάτι τέτοιο).
Hacksaw Ridge
Κάποιος μάλλον έχει αναθέσει στον Gibson να τραβάει ταινίες τρόμου με ψήγματα ιστορίας που να καταλήγουν σε ένα οιονεί πολεμικό δράμα. Για να καταλάβετε την “τοποθέτηση” αυτής της ταινίας σε αυτόν τον κατάλογο, φανταστείτε έναν στρατιώτη που ονομάζεται Desmond Doss (Andrew Garfield), προσπερνάει πτώματα χωρίς τηχρήση ή ύπαρξη όπλου, καθώς οι ειρηνιστικές του πεποιθήσεις ως Χριστιανός της Εκκλησίας των Αντβεντιστών της Έβδομης Ημέρας (wtf) δεν το επιτρέπουν. Μια άλλη ταινία που ασχολείται με ζητήματα της πίστης, χωρίς να είναι “κηρυγματική” και μονότονη, al;hueia.
