Δεν αρέσει σε όλες, αλλά σε αρκετές, ίσως μάλιστα σε πολλές και σίγουρα σε περισσότερες απ’ όσες θα πίστευε κανείς και απ’ όσες θα το παραδέχονταν ανοικτά.

Σήμερα, η πρακτική του πυγοραπίσματος (που είναι η ονομασία στην καθαρεύουσα να το πούμε), έχει μετουσιωθεί σε ευρέως διαδεδομένη πρακτική κατά μίμηση της ανθίζουσας μαζικής βιομηχανίας της πορνογραφίας και της εικονογραφίας της που θέλει την ερωτική συνεύρεση δέσμια ενός βαρετού γραμμικού τελετουργικού: ξεγύμνωμα, πυγοράπισμα, στοματικό αμφοτέρωθεν, εκ νέου πυγοράπισμα, διείσδυση σε ιεραποστολική στάση, διείσδυση σε πλάγια στάση, διείσδυση με εκείνη από πάνω υποκείμενη σε ανά τακτά διαστήματα πυγοράπισμα, εκείνη στα τέσσερα υποκείμενη σε εκτενές πυγοράπισμα, τέλος εκείνη γονυκλινής και εκείνος όρθιος με το πρόσφορο να ρέει.

Τι κάνει, λοιπόν, αυτή την τόσο διαδεδομένη πρακτική τόσο θελκτική για τους εμπλεκόμενους και ιδιαιτέρως για το θηλυκό αντισυμβαλλόμενο μέρος – μια και για τον άρρενα τα πράγματα είναι πιο απλά ως προς την εξήγησή τους;

Η επιστήμη λέει….

Πρώτον, στην «πυγή» συγκεντρώνονται ευάριθμες δέσμες νευρικών απολήξεων που καθιστούν την όποια – κατά προτίμηση δριμεία και τσουχτερή – επαφή άκρως διεγερτική.

Δεύτερον, το οπίσθιο μέρος της γυναικείας λεκάνης, αποτελούμενη από μεγάλη μάζα σαρκός και ανθεκτική επιδερμίδα υποδέχεται καλύτερα τον πόνο από οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος.

Τρίτον, ανταποκρίνεται στην αρχέγονη ζωική φύση που θέλει τον άνδρα ενστικτωδώς εξουσιαστικό και κατακτητή και τη γυναίκα τρόπαιο προς κατάκτηση. Όχι βέβαια ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις στον κανόνα με αντιστροφή των γενετήσιων ρόλων.

Τέταρτον, το πυγοράπισμα μας επιστρέφει ασυνείδητα στη διεστραμμένη εποχή των παιδικών μας χρόνων, όπου η τιμωρία υπό τη μορφή φυσικής βίας με ράπισμα στα οπίσθια ξυπνά μνήμες ενοχής ανάμεικτης με απόλαυση.

Πέμπτον, ανταποκρίνεται στη φαντασίωση όλων των καλών κοριτσιών – που μεγάλωσαν με πιάνο και γαλλικά – ότι κρύβουν μέσα τους ένα «κακό κορίτσι». Και τι άλλο μπορεί να επιβεβαιώσει καλύτερα τη φαντασίωση τους και την «κακότητά» τους από την απειλή μιας επερχόμενης τιμωρίας;

Έκτον, ο ήχος του ραπίσματος δημιουργεί ένα επιπλέον ερέθισμα, ακουστικό αυτή τη φορά, το οποίο δημιουργεί ένα ολόκληρο κολασμένο ηχητικό περιβάλλον: το θηλυκό που υπόκειται στο πυγοράπισμα δεν υφίσταται απλά την πράξη, αλλά «την ακούει» κιόλας, με τη διπλή σημασία του ρήματος.

Πώς πρέπει, όμως, να εκτελείται το σωστό πυγοράπισμα;

Καθώς περνάει από μπροστά σας, κάνοντας δουλειές, γραπώστε τη και ξαπλώστε τη στα πόδια σας. Εγκλωβίστε το κορμί της, κρατώντας το με το ένα χέρι σφιχτά από τη μέση, ενώ με το άλλο σηκώστε τη φούστα. Να είστε ήρεμος και αποφασιστικός, με το βλέμμα άτεγκτα, αλλά νηφάλια καρφωμένο στο βλέμμα της.

Μαλάξτε απαλά το σημείο που θα υποστεί την τιμωρία και σε ανύποπτο χρόνο ρίξτε το πρώτο χαστούκι με τρόπο ώστε να ακουστεί πεντακάθαρα και η κυρία σας να λάβει το μήνυμα.

Να είστε τρυφερά σκληρός και σκληρά τρυφερός. Το μέτρο είναι το παν. Τόσο όσο…

Για κάθε χαριτωμένο σφάλμα που κάνει εις το εξής προειδοποιήστε τη με το βλέμμα σας ότι επίκειται να πέσει πέλεκυς. Θα την κάνει να αισθανθεί κακό κορίτσι και δεν θα βλέπει την ώρα να υποστεί το τρυφερό μένος σας.

Ενδείκνυται το ράπισμα να γίνεται με κατεβασμένο το κυλοτάκι, αλλά επ’ αυτού και των προεκτάσεών του δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα εδώ.

Βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει. Όσο φεμινίστρια ή αντιδραστική κι αν είναι σιγά-σιγά η μεταστροφή της θα είναι πανηγυρική.

Σημαντικό: όλα γίνονται για το παιχνίδι και την απόλαυση, οπότε μην το παρακάνετε με τον πόνο, εκτός κι αν σας το ζητήσει εκείνη κι εφόσον σας θέλγει κι εσάς η εν λόγω προοπτική.

Πάρτε για παράδειγμα το παρακάτω διάσημο ζευγάρι από την χολιγουντιανή ταινία «The Secretary»: