Κατά τη διάρκεια του opening night μιας εκδήλωσης, ένας αντίπαλος αντιπρόσωπος προσέφερε φτηνές κονσέρβες σούπας στη γκαλερί του καλλιτέχνη, ενώ ο προσωπικός γκαλερίστας του Warhol αγόρασε τα πέντε που είχε πουλήσει, συμπεριλαμβανομένου και ενός από τον Dennis Hopper και κατόπιν προσφέρθηκε να αγοράσει ολόκληρο το σετ εκπροσοπώντας τον Andy για μόλις 3,000 δολάρια.
Ο Warhol υποστήριξε ότι τα δημοφιλή Campbell’s Soup Cans ήταν το αγαπημένο του έργο και ότι «έπρεπε να κάνω τις σούπες του Campbell και να συνεχίσω να τις κάνω … επειδή όλοι φτιάχνουν μόνο έναν πίνακα. Σίγουρα, αυτό το έργο αποτελεί την υπογραφή της καριέρας του καλλιτέχνη και ένα βασικό μεταβατικό έργο από εκείνα που έκανε στο χέρι του μέχρι τα φωτο-μεταφερόμενα έργα ζωγραφικής. Δημιουργήθηκε την εποχή που η Pop Art αναδείχθηκε ως το σημαντικότερο νέο καλλιτεχνικό κίνημα, δύο από τις σούπες του συμπεριλήφθησαν στη ζωγραφική έκθεση Sidney Janis Gallery, «The New Realists».
Την άνοιξη του 1962, ο Warhol επεξεργαζόταν τις νέες εκδοχές διαφημίσεων και κωμικών ταινιών, όταν είδε τους πίνακες ζωγραφικής σε στυλ κόμικ του Roy Lichtenstein στη γκαλερί Leo Castelli. Αναζητώντας προτάσεις για θέματα ζωγραφικής, ρώτησε έναν φίλο, ο οποίος πρότεινε να επιλέξει κάτι που ο καθένας αναγνωρίζει σαν τη σούπα του Campbell. Σε μια έμπνευση της στιγμής, αγόρασε κουτιά από το κατάστημα και άρχισε να εντοπίζει τις προβολές σε καμβά, ζωγραφίζοντας σφιχτά μέσα στα περιγράμματα για να μοιάζει με την εμφάνιση των αρχικών ετικετών μετατόπισης λιθογραφίας. Αντί για το dripping paint που είχε χρησιμοποιήσει σε προηγούμενες διαφημίσεις και κόμικς του, εδώ ο Warhol επιδίωξε την ακρίβεια της μηχανικής αναπαραγωγής.
Εκείνη την περίοδο ο ίδιος επισκέφθηκε το στούντιο επιστροφής από το Irving Blum της Ferus Gallery στο Λος Άντζελες, ο οποίος περίμενε να δει πίνακες με κωμικές ταινίες και έκπληκτος από τα νέα κουτάκια σούπας, προσφέροντας αμέσως στον καλλιτέχνη μια εκπομπή εκείνο το καλοκαίρι. Επεκτείνοντας το θέμα του, αποφάσισε να ζωγραφίσει μία από τις τριάντα δύο ποικιλίες σούπας Campbell. Ο Blum εμφάνισε τα δοχεία σε ράφια που τρέχουν το μήκος της γκαλερί του.
Η έκθεση προκάλεσε μέτρια αίσθηση στο Λος Άντζελες. Τα πιο τολμηρά μέλη της νεανικής κοινότητας τέχνης και κινηματογράφου ενδιαφέρθηκαν για την καινοτομία τους. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ωστόσο, τους αντιμετώπισαν με αδιαφορία ή απόλυτη περιφρόνηση. Ένας έμπορος τέχνης παρωδίασε την παράσταση προβάλλοντας μια στοίβα από κουτάκια σούπας, διαφημίζοντας ότι θα μπορούσατε να τα φέρετε φθηνότερα στην γκαλερί.
Ο Blum είχε πουλήσει πέντε από τα έργα, πριν αναγνωρίσει ότι η ομάδα λειτουργούσε καλύτερα ως ενιαίο έργο τέχνης. Αγόρασε πίσω τα έργα που Ήδη είχε πουλήσει, συμπεριλαμβανομένου και ενός από τον Dennis Hopper, και στη συνέχεια προσφέρθηκε να αγοράσει το σετ από την Warhol σε δόσεις για το μέτριο ποσό των 3.000 δολάρια.
Με το installation του, το Campbell’s Soup Cans στη Ferus Gallery, ο καλλιτέχνης συνειδητοποίησε τη δυνατότητα δημιουργίας έργων σε σειρά και του οπτικού αποτελέσματος των σειριακών εικόνων. Συνέχισε να κάνει παραλλαγές στα δοχεία σούπας του, γεμίζοντας πολλαπλά κουτιά μέσα σε ένα ενιαίο καμβά και ενισχύοντας έτσι την επίδραση των προϊόντων που στοιβάζονται σε ένα παντοπωλείο, μια ιδέα που αργότερα θα εξελιχθεί στο κουτί γλυπτά. Επίσης, συνειδητοποίησε ότι η σειριακή επανάληψη μιας εικόνας την απομάκρυνε από το νόημά της, ένα ενδιαφέρον φαινόμενο που παρουσιάστηκε πιο έντονα στις καταστροφές του, όπου η συνεχής έκθεση στις γραφικές επιδείξεις βίας απαλύνει τις αισθήσεις. Και ίσως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα αυτής της σειράς ήταν η ώθηση του καλλιτέχνη προς την εκτύπωση για να επιτύχει τη μηχανική εμφάνιση που έψαχνε για τους πίνακές του.
