Από το μεσημέρι και μετά πολλοί από εμάς, αφού είδαμε την παρέλαση στην συνέχεια πάντα οικογενειακά μιας και το επιτάσσει η μέρα, φάγαμε τον γνωστό μας μπακαλιάρο συνοδευόμενο από την σκορδαλιά που αν και μυρίζει για 5 τετράγωνα μετά, εμείς ποτέ δεν απ αρνιόμαστε. Ας δούμε λοιπόν πως και γιατί καθιερώθηκε να τρώμε σήμερα ανήμερα της 25ης Μαρτίου και του Ευαγγελισμού τον Μπακαλιάρο. Κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, η Εκκλησία επέτρεπε στους πιστούς μονάχα δύο φορές να φάνε ψάρι, συγκεκριμένα του Ευαγγελισμού και την Κυριακή των Βαΐων.

Γιατί όμως μπακαλιάρο; Στην ορεινή κυρίως Ελλάδα ορεινές και στις απομακρυσμένες και πιο φτωχές περιοχές ο παστός μπακαλιάρος εκείνη την εποχή ήταν η εύκολη και οικονομική λύση.

Όποιες και αν ήταν οι καιρικές συνθήκες οι πιστοί ήξεραν ότι θα βρουν παστό μπακαλιάρο ακόμη και στα μικρά μπακάλικα. Εκτός από τηγανιτό σε πολλές περιοχές τον έφτιαχναν και κοκκινιστό με χόρτα και σκορδαλιά.

Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς το 800 μ. Χ. Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε μέσω της σαρακοστιανής νηστείας.

Δείτε περισσότερα

Σκόραρε στο Ποσειδώνιο ο Τοτσέ