Η τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη και οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τις παρεμβάσεις υψηλά ιστάμενων πολιτικών προσώπων ξαναβάζουν το ερώτημα: Τελικά που τελειώνει η άσκηση της εξουσίας και που αρχίζει η κατάχρησή της; Και κυρίως γιατί μια κοινωνία παρατηρεί απαθής τα συμβαίνοντα; 

Η ελληνική πολιτική σκηνή μοιάζει τα τελευταία χρόνια δομημένη πάνω σε μία ελευθεριότητα που πρεσβεύει ότι οι ταγοί της έχουν εξουσίες επί παντός επιστητού: Από τους απλούς δρόμους που έταζε ο τηλεοπτικός “Γκόρτσος”, τα “γεφύρια” που στοίχειωνε ο συνάδερφός του Μαυρογυαλούρος, μέχρι το ποιός θα τιμωρηθεί και ποιός όχι σε μία σχολή που είχε αναγάγει το bullying σε … επιστήμη. 

Η “φτηνή” πλευρά του Hollywood. Ξέρατε ότι υπάρχουν ταινίες με… κλεμμένες σκηνές από άλλες ταινίες;

Η ανακριτική διερεύνηση των συνθηκών του θανάτου του Βαγγέλη Γιακουμάκη έφερε πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία στο φως. Αλλά το πλέον απρόβλεπτο είναι ότι -σύμφωνα με τις πληροφορίες των αστυνομικών συντακτών- υπάρχει ανάμειξη πολιτικού προσώπου, που προστάτευε τους “νταήδες” της σχολής. Κι αυτή η κατάχρηση εξουσίας είναι ένα άλλο είδος bullying που θα ‘πρεπε να τιμωρείται και να απομονώνεται το ίδιο παραδειγματικά και από την κοινωνία και από την Δικαιοσύνη. Επειδή ο ένοχός της δεν έχει κανένα ελαφρυντικό, ούτε ηλικίας, ούτε άγνοιας νόμου. Αντίθετα έχει την πλήρη συνείδηση της κατάχρησης που κάνει στην εξουσία του. Ο Βαγγέλης με το τραγικό του παράδειγμα, μας θύμισε το προηγούμενο διάστημα τις ευθύνες μίας ολόκληρης κοινωνίας που εθελοτυφλούσε στο πρόβλημα του bullying. Έγινε αφορμή να ευαισθητοποιηθεί η ελληνική κοινωνία. Μένει να δούμε αν τώρα θα γίνει αιτία να ευαισθητοποιηθεί και να αναζητήσει τις ευθύνες της και η πολιτική σκηνή …

 Είναι αυτό το Iphone 7; – Δημιούργημα φαντασίας ή εικόνα από το κοντινό μέλλον;