Υπάρχουν κάποιες μικρές στιγμές στη ζωή κάθε ανθρώπου, που τον βοηθούν να δει τα πράγματα λίγο διαφορετικά.
Ένας άντρας περπατούσε στην αίθουσα του αεροδρομίου του Σαν Φρανσίσκο, όταν είδε πεσμένο μπροστά του ένα σημείωμα που έγραφε «Διάβασε με». Το σήκωσε, το άνοιξε και έκπληκτος βρήκε στο εσωτερικό του ένα κολιέ και ένα σημείωμα. Βρήκε θέση, κάθισε και έκανε αυτό ακριβώς που του ζητούσε το σημείωμα.. το διάβασε.
Και αυτό είναι το κείμενο που είδε όταν το ξεδίπλωσε. Μαζί με ένα κολιέ!:
«Έφυγα πρόσφατα από μια συναισθηματικά καταχρηστική σχέση. Μετά από μήνες γεμάτοι προσβολές που δεν θα ήθελα να επαναλάβω, ψευδής κατηγορίες, ψέματα, αυταπάτες, σπασμένοι καθρέφτες, νυχτερινές μάχες…. έφυγα.
Ξέρω ότι δηλητηρίαζα τον εαυτό μου κάθε μέρα που έμενα σε αυτή τη σχέση. Έτσι, με βαριά καρδιά, παράτησα τον για τρία χρόνια αγαπημένο μου, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να το είχα κάνει ήδη εδώ και πολύ καιρό.
Στην αρχή με ικέτευσε να μείνω, μετά με καταράστηκε, αλλά τελικά μάζεψε τις βαλίτσες του και έφυγε από τη ζωή μου σαν ένα κακό όνειρο.
Τις πρώτες εβδομάδες, το σώμα μου έμοιαζε να απορρίπτει την απόφαση μου. Για τρία χρόνια έβλεπα τον κόσμο μέσα από τα πολύχρωμα γυαλιά του. Δεν ήξερα ποια ήμουν χωρίς αυτόν. Παρά την καλοσύνη των φίλων μου αλλά και εντελώς άγνωστων ανθρώπων, δεν μπορούσα να σταματήσω να αισθάνομαι εντελώς μόνη. Αλλά ήταν αυτή η αίσθηση της μοναχικότητας που με απελευθέρωσε.
Κάπου στην πορεία, τα κατάφερα να ξεφύγω. Μάζεψα όλες τις οδυνηρές μνήμες, όλα τα ονόματα που με είχε αποκαλέσει, τις αναμνήσεις του και τα έθαψα βαθιά μέσα στο μυαλό μου.
Σταμάτησα να πιστεύω όλα όσα με είχε κάνει να πιστεύω για τον εαυτό μου. Άρχισα να βλέπω πόσο εξαιρετική, πόσο απίστευτα όμορφη είναι η ζωή.
Άρχισα να διαλογίζομαι, να πίνω πολύ καφέ, να μιλώ σε ξένους, να γελάω με το παραμικρό. Άρχισα να γράφω ποιήματα και σταματούσα να περπατώ όποτε έβλεπα ένα λουλούδι για να το μυρίσω και να το φωτογραφίσω.
Όταν ανακάλυψα ότι η ευτυχία μου εξαρτάται μόνο από τον εαυτό μου, τίποτα δεν θα μπορούσε να μου κάνει πια κακό. Βρήκα επιτέλους την γαλήνη. Κάθε μέρα που περνάει πλησιάζω περισσότερο σε αυτή από ότι έκανα πριν.
Είμαι ένα έργο σε εξέλιξη, αλλά είμαι γεμάτη ευγνωμοσύνη και χαρά. Και έτσι, αφού πλέον έχω ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου, θέλω να γράψω ειρηνικά το περιεχόμενο του τελευταίου κεφαλαίου.
Το τέλος της σχέσης μου ήταν ο καταλύτης για μια πληθώρα θετικών αλλαγών στη ζωή μου. Ήταν ένα σύμβολο, το πιο σημαντικό, ήταν μια πράξη αυτο-αγάπης. Ήταν η συνειδητοποίηση ότι άξιζα να είμαι ευτυχισμένη και ότι θα μπορούσα να επιλέξω να είμαι. Και έτσι, σε μια προσπάθεια να αφήσω πίσω όλα τα πράγματα που δεν με βοηθούν να εξελίσσομαι, αποφάσισα να αφήσω και ένα απομεινάρι από το οδυνηρό παρελθόν.
Φοράω αυτό το κολιέ – ένα κολιέ που μου είχε κάνει δώρο εκείνος- κάθε μέρα, εδώ και πολλά χρόνια. Για μένα, αφήνοντας το να φύγει, είναι μια χαρούμενη δήλωση ότι προχωράω μπροστά με δύναμη, με χάρη και με βαθιά, διαρκή γαλήνη.
Σας παρακαλώ, δεχθείτε αυτό το δώρο που θα σας υπενθυμίσει ότι όλοι αξίζουμε την ευτυχία. Όποιος κι αν είστε και ότι πόνο κι αν έχετε αντιμετωπίσει, ελπίζω ότι θα βρείτε την ειρήνη.
Namaste*,
Τζέιμι»
*Επεξ: «Namaste» είναι μία λέξη και χειρονομία που χρησιμοποιείται στη γιόγκα στην αρχή και στο τέλος της πρακτικής. «Nama» σημαίνει υποκλίνομαι, «as» σημαίνει Εγώ και «te» σημαίνει Εσύ/εσείς. Κυριολεκτικά, λοιπόν, «Namaste» σημαίνει «Υποκλίνομαι σε εσάς».
