Δυο πολύ κολλητά φιλαράκια, ο Τόμι κι ο Φρεντ ήταν απ' τους φανατικότερους οπαδούς τους μπέιζ μπολ, εκεί στις ΗΠΑ. Όλη τους την ενήλικη ζωή, ο Τόμι κι ο Φρεντ, μιλούσαν για την ιστορία του μπέιζ μπολ τους χειμώνες και τα καλοκαίρια δεν άφηναν αγώνα για αγώνα.

Πήγαιναν σε 60 αγώνες το χρόνο. Είχαν φτάσει στο σημείο να συμφωνήσουν, όποιος πέθαινε πρώτος, θα εμφανιζόταν στον ύπνο του άλλου για να του πει αυτό που όλη τους τη ζωή αγωνιούσαν να μάθουν: υπάρχει μπέιζ μπολ στην άλλη ζωή;

Ένα καλοκαιριάτικο βράδυ, ο Τόμι πέθανε ήσυχα στον ύπνο του, αφού είχε παρακολουθήσει την εκπληκτική νίκη των "Γιάνκις". Πέθανε ευτυχισμένος. Λίγες νύχτες αργότερα, ο φίλος του ο Φρεντ ξύπνησε από τη φωνή του Τόμι απ' το υπερπέραν:

– Τόμι! Τόμι, εσύ είσαι; ρώτησε.

– Φυσικά.

– Απίστευτο, θαύμασε ο Φρεντ. Πες μου! Πες μου! Υπάρχει μπέιζμπολ εκεί;

– Έχω να σου πω και όμορφα και άσχημα νέα, του είπε ο Τόμι. Ποια θέλεις ν' ακούσεις πρώτα;

– Πες μου πρώτα τα καλά!

– Λοιπόν, τα καλά νέα είναι ότι, ναι, υπάρχει μπέιζμπολ εδώ!

– Υπέροχα! Τι θα μπορούσε να 'ναι το άσχημο νέο τότε;

– Παίζεις κι εσύ στον αγώνα αύριο βράδυ!