Η Βραζιλία, ως χώρα της Νότιας Αμερικής, έχει τον τέταρτο μεγαλύτερο πληθυσμό των φυλακών στον κόσμο και οι φυλακές της βρίσκονται συχνά στο προσκήνιο για τις τρομερά δυσμενείς συνθήκες που επικρατούν, με χρόνιο υπερπληθυσμό και βία συμμοριών που συμβαίνει σχεδόν σε καθημερινή βάση και προκαλεί θανατηφόρες ταραχές, υπάρχουν οι φυλακές Apac που “κυβερνώνται” από τους κρατουμένους τους.
Το σύστημα Apac αποκτά ολοένα και μεγαλύτερη αναγνώριση ως ασφαλέστερη, φθηνότερη και πιο ανθρώπινη απάντηση στην κρίση της φυλακής της χώρας. Δεν υπάρχουν φρουροί ή όπλα και οι επισκέπτες καλωσορίζονται από έναν κρατούμενο που ξεκλειδώνει την κύρια πόρτα στη φυλακή των μικρών γυναικών.
Ο κρατούμενος οδηγεί το δρόμο προς τη “συζυγική σουίτα”, ένα φωτεινά διακοσμημένο δωμάτιο με ένα διπλό κρεβάτι όπου οι γυναίκες επιτρέπεται να περνούν ιδιωτικό χρόνο με συνεργάτες που επισκέπτονται έξω από τη φυλακή.
Στη συνέχεια, παρουσιάζει τους επισκέπτες σε ένα δωμάτιο όπου οι γυναίκες σηματοδοτούν μπουκάλια σαπουνιού που θα πωλούνται έξω.
Οι φυλακές Apac δημιουργήθηκαν από μια ομάδα Καθολικών το 1972 και τώρα συντονίζονται και υποστηρίζονται από τον ιταλικό μη κυβερνητικό οργανισμό Ίδρυμα AVSI και τη Βραζιλιάνικη Αδελφότητα Βοηθείας στους Συμμάχους (The Brazilian Fraternity of Assistance to Convicts).
Ο αντιπρόεδρος του AVSI της Βραζιλίας, Jacopo Sabatiello, λέει ότι η αγάπη και η εργασία είναι οι προτεραιότητες αυτών των φυλακών. “Εδώ, καλούμε όλους με το όνομά τους, όχι από έναν αριθμό και όχι από ψευδώνυμα, που θα μπορούσαν να έχουν αποκτήσει κατά τη διάρκεια μιας ζωής μέσα στο έγκλημα”, λέει.
Οι κρατούμενοι είναι γνωστοί ως recuperandos (άνθρωποι που “αναρρώνουν”), αντανακλώντας την επικέντρωση του Apac στη svfronistik;h δικαιοσύνη και την αποκατάσταση.
Πρέπει να μελετήσουν και να εργαστούν, ορισμένες φορές σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα. Αν δεν το κάνουν – ή αν προσπαθούν να διαφύγουν – κινδυνεύουν να επιστρέψουν στο γενικό σύστημα.
Σε αυτές τις εγκαταστάσεις, που μόνο για φυλακές δεν μοιάζουν, τουλάχιστον όπως τις έχουμε συνηθίσει και φανταστεί εμείς που μάλλον ποτέ δε βιώσαμε σαν κοινωνίες τι σημαίνει πραγματικός σωφρονισμός, οι φυλακές θεωρούνται ως χρονοβόρες βόμβες.
Ωστόσο ένα σύστημα αυτοδιαχείρισης και αυτοδιοίκησης μεταξύ των κρατουμένων έχει αποδείξει μια εντυπωσιακή επιτυχία.
“Ο άνθρωπος μπαίνει μέσα, το έγκλημα μένει απ’έξω” γράφει ο τοίχος του ιδρύματος- και όχι μόνο συμβολικά…
