Ο Βert Stern επαναπροσδιόρισε το ίματζ των celebrities αλλά ποτέ δεν ξεπέρασε την πιο δημοφιλή φωτογραφία όλων των εποχών!
Το καλοκαίρι του 1962, ο Bert Stern έφτασε στο ξενοδοχείο Bel-Air στο Λος Άντζελες για την πιο διάσημη φωτογράφηση celebrity στην ιστορία, αυτή της Marilyn Monroe.
Την εποχή εκείνη ο Στερν, 32 ετών, βρισκόταν στην κορυφή της καριέρας του, ένας δημιουργικός επαναστάτης ο οποίος επαναπροσδιόρισε τόσο τους κόσμους της διαφήμισης όσο και της μόδας με τις τολμηρές πρωτοποριακές του φωτογραφίες, ξεκινώντας την εποχή των Mad Men φωτογράφων διασημοτήτων που έζησαν τόσο έντονα και γρήγορα όσο οι αστέρες που φωτογράφισαν.
Αλλά για τη φωτογράφιση της Monroe για το περιοδικό Vogue, ο Stern αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό. Αντί να έχει στη διάθεση του μεγάλη συνοδεία και εξοπλισμό, έφτασε για να συναντήσει το μεγαλύτερο αστέρι του κόσμου κρατώντας μόνο μια φωτογραφική μηχανή Nikon F. Αναμένοντας την εμφάνισή της, δεν γνώριζε ότι η Monroe θα πεθάνει έξι εβδομάδες αργότερα ή ότι το κλικ του θα άλλαζε μια για πάντα τον κόσμο της φωτογράφισης celeblrity, ότι η Nikon F θα γινόταν συνώνυμη με ονόματα όπως τον Clint Eastwood, τον Frank Sinatra, τους Beatles και τη Lady GaGa. Ό,τι γνώριζε τότε ο Stern ήταν ότι χρειαζόταν αυτή τη φωτογράφιση και ήταν έτοιμος να “σπάσει” κάθε κανόνα για να τα καταφέρει. “Ο ήλιος έδυε πίσω από τους λόφους του Χόλιγουντ και το κορίτσι που κάθε άνδρας ονειρευόταν, ερχόταν προς το μέρος μου μέσα σε ένα χρυσαφένιο φως”… “Ήταν θαυμάσια για τη φωτογραφία.”
Γεννημένος στο Μπρούκλιν το 1929, ο Stern χρησιμοποίησε κάμερες για να τραβήξει τον δρόμο του σε μια καλύτερη ζωή. Γιος ενός φωτογράφου πορτρέτων της γειτονιάς, εγκατέλειψε το γυμνάσιο και έπιασε δουλειά στην αίθουσα αλληλογραφίας του περιοδικού Look στο Μανχάταν, φωτογραφίζοντας μόνος του και σύντομα του δόθηκε η ευκαιρία για το μεγάλο shot! – μια εμπορική φωτογράφιση για την καμπάνια του Smirenoff’s, “Driest of the Dry”.
Σπάζοντας το κεφάλι του για την τέλεια φωτογράφιση, περπατούσε κάτω από την 5η Λεωφόρο με ένα μαρτίνι στο χέρι για έμπνευση όταν παρατήρησε ότι το Plaza Hotel αναστράφηκε μέσα στο ποτήρι του κοκτέιλ του.
Αποφασίζοντας να φωτογραφίσει τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας – το μεγαλόπρεπο και παλαιότερο από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου – μέσω ενός μαρτίνι πάνω σε έναν αμμόλοφο, ο Στερν σύντομα ταξίδεψε στην Αίγυπτο. Απλό αλλά τολμηρό, η φωτογραφία με το μαρτίνι, δημοσιεύτηκε το 1955 και έφερε την επανάσταση στη διαφημιστική βιομηχανία, ενώ ώθησε τον Stern στον κόσμο των διασημοτήτων.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, πολλές φωτογραφίες διασημοτήτων τραβήχθηκαν προσεκτικά, με τα “αστέρια” να κοιτούν έντονα την κάμερα για πορτρέτα υψηλής παραγωγής. Ο Stern, αντιθέτως, ενδιαφέρθηκε περισσότερο να εξερευνήσει τους αληθινούς ανθρώπους πίσω από τη φήμη, πιέζοντας τα αστέρια στις πιο φυσικές στιγμές τους. Για να το κάνει αυτό, χρησιμοποίησε το νέο Nikon F, μια πρωτοποριακή ελαφριά φωτογραφική μηχανή 35 mm, τόσο βαριά και ευέλικτη που θα χρησιμοποιηθεί από υπερπόντιες μάχες σε αποστολές της NASA στο διάστημα – αν και ο Stern θα τη χρησιμοποιήσει για να κάνει την επαναστατική διαφορά στον κόσμο των διασημοτήτων. Παράλληλα με οραματιστές όπως ο Richard Avedon και ο Irving Penn, ο Stern θα έκανε εκατομμύρια γυρίσματα για τη Madison Avenue και το Χόλιγουντ, επηρεάζοντας αστέρια από το Sydney Poitier ως τον Paul Newman και τον Goldie Hawn, “αγκαλιάζοντας” την F, θολώνοντας έτσι τα όρια μεταξύ φήμης και πραγματικότητας στις φωτογραφίες.
Για τα περιοδικά, ο Stern τράβηξε τη Σόφια Λόρεν υπό συνθήκες καπνών και τσιγάρων, τον Marlon Brando μπροστά σε έναν τοίχο και την Elizabeth Taylor και τον Richard Burton ξαπλωμένους σε μια λίμνη στην Ιταλία το 1962. Οι φωτογραφήσεις του έγιναν διεθνή πρωτοσέλιδα.”Δεν τραβάω απλά φωτογραφίες”, είπε αργότερα ο Stern. “Τείνω να θέλω να βγάζω πορτρέτα.”
Αλλά κανένα celebrity session δεν θα συγκριθεί με το τηλεφώνημα Stern που έγινε τον Ιούνιο του 1962. Φτάνοντας στο Bel-Air, περίμενε για ώρες μέχρι που η Monroe εμφανίστηκε ξαφνικά, περπατώντας στο ξενοδοχείο το ηλιοβασίλεμα. “Ήταν μόνη της, φορώντας ένα μαντήλι, πράσινες παγιέτες και ένα πουλόβερ”, έγραψε αργότερα ο Stern. “Δεν είχε μακιγιάζ πάνω της,” Είσαι όμορφη”, της ομολόγησε, ” Τι ωραίο πράγμα να το λες αυτό”, απάντησε εκείνη.
Για τις επόμενες 12 ώρες και κατά τη διάρκεια δύο επόμενων συνεδριών, ο Stern φωτογράφισε την Monroe με τρομερή φρενίτιδα, πηδώντας πάνω από τα έπιπλα για να απαθανατίσει το χαμόγελο της στο πάτωμα ανάμεσα σε διαμάντια – οι 2.500 φωτογραφίες που προέκυψαν, αποδείχθηκαν οι πιο ιστορικές φωτογραφίσεις διασημοτήτων στην ιστορία.
Τα επόμενα χρόνια, ο Stern θα συνέχιζε να φωτογραφίζει αμέτρητες διασημότητες – αλλά μόνο ένας θα παραμείνει το αγαπημένο του. “Υπήρξαν πολλές όμορφες γυναίκες από τότε που τράβηξα την Marilyn Monroe. Αλλά ποια υπάρχει εκεί έξω που να διαθέτει τη μαγεία της; Καμία δε διαθέτει τέτοια ευαισθησία πια.”
Κάνε κλικ εδώ για να μάθεις περισσότερα για τη Νikon και την 100η της Επέτειο.
