Η κατά καιρούς ανικανότητά μας να αποκοπούμε απ’ τη φοιτητική μας ζωή μπορεί να προκαλέσει δυσπεψίες σε μελλοντικές σχέσεις. Με το που τελειώνεις το σχολείο, μπαίνεις σε έναν καινούργιο κόσμο, λιγότερο ώριμο απ’ ό,τι περίμενες, αλλά συνάμα πολύ πιο σοβαρό. Θα κάνεις νέους φίλους και θα καταλήξεις να πίνεις καφέδες και κρασιά με παρέες δεκαπέντε ατόμων και πάνω. Θα μοιραστείτε τα φοιτητικά σας χρόνια κι οι κοινές εμπειρίες θα σας δέσουν με ανεξίτηλους κόμπους. Προς τα τελευταία έτη κάποιες σχέσεις θα φθαρούν, μιας και κάπου εκεί όλοι ξυπνούν κι αποφασίζουν να τελειώσουν τη ριμάδα τη σχολή, ενώ κάποιοι ενδεχομένως να αποφοιτήσουν νωρίτερα. Στην πορεία, όμως, έρχεται αυτό που λέμε «πραγματική ζωή» και το μοτίβο «ό,τι πει το παρεάκι» αρχίζει και ξεφτίζει. Διότι οι εμπειρίες, είτε προσωπικές είτε επαγγελματικές, δε θα είναι εξίσου κοινές. Θα λαμβάνουν χώρα εκτός του πανεπιστημίου. Ορισμένες φιλίες εννοείται πως θα κρατήσουν κι αυτό είναι θεμιτό από κάθε άποψη. Αν όμως αρχίζεις να νοσταλγείς το πόσο ωραία περνούσες, ειδικά εάν έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με το παρόν σου κι αυτό πρόκειται να το πληρώνει ο εκάστοτε σύντροφός σου. Μπορεί να μην έχεις καν επαφή με τα παιδιά απ’ τη σχολή. Μπορεί να έχεις γνωρίσει νέα άτομα σε φιλικό επίπεδο και να έχεις προσκολληθεί πάνω τους, προκειμένου να ξαναζήσεις με το στανιό την ανεμελιά του παρελθόντος. Γνωρίζεις λοιπόν έναν άνθρωπο κι η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε να συνάψετε σχέση. Εσύ μέχρι πρότινος είχες ανάγκη να περιστρέφεις τα πάντα γύρω από μια παρέα. Ωσάν αμερικάνικο σήριαλ, όπου τα πάντα είναι εύκολα κι απλά, αρκεί να περιτριγυρίζεσαι μόνιμα από φίλους. Τώρα, όμως, πρέπει να βάλεις κι ένα νέο ον στην καθημερινότητά σου. Ένα ον εκτός παρέας που εξ αρχής δε θα θες να το εντάξεις στον κλειστό σας κύκλο. Διότι μέσα σε αυτόν μπορείς μονάχα να βασίζεσαι και να νιώθεις ασφαλής. Διαχωρίζεις λοιπόν τους μεν από το δε, προσπαθώντας μάταια να τα συνδυάσεις όλα. Ειδικά αν έχεις και δουλειά, άστα… Έλα μου όμως που δεν είσαι ακόμα φοιτητής. Κι όσο μεγαλώνεις, το να ξεκινήσεις κάτι με κάποιον δεν είναι το ίδιο εύκολο. Είναι πιο απαιτητικό και σίγουρα χρειάζεται περισσότερη σύνεση και λογική. Αφήνεις στην άκρη, λοιπόν, τις όποιες ανασφάλειες έχεις κι επενδύεις πάνω σε αυτό που δε θα σε εξασφαλίσει μονάχα πλατωνικά. Θα τον γνωρίσεις στους υπολοίπους, αλλά θα φροντίσεις να μην είναι μόνιμα ένα ξένο σώμα. Κι άπαξ κι η σχέση βαίνει σε σωστούς ρυθμούς, σιγά-σιγά εντάσεις τον άλλον στην παρέα σου, έτσι ώστε με τον καιρό η εξίσωση από «Χ + 1 = Χ», να γίνει «Χ + Ψ = 1».
Εκεί ακριβώς είναι που θα καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι να κάνεις όντως πράγματα με τον άλλον. Διότι οι ερωτικές σχέσεις δεν πρέπει να περιορίζονται σε κάποιον υποκειμενικό μικρόκοσμο, που αποκλείει το να ζεις στιγμές με τον άλλον πέραν της γλυκουμπινίασης και της συνουσίας. Ποιο το νόημα να κάνεις κλίκες και να βάζεις σε διαφορετικά κουτάκια τους φίλους και το σύντροφο; Αν νιώθεις πως δεν μπορείς να περάσεις εξίσου καλά με τη σχέση σου και σε περιορίζει η παρουσία της μπροστά στο παρεάκι, τότε προφανώς κάτι δεν πάει καλά γενικά, άρα δεν το συζητάμε. Σημασία έχει να είσαι ο εαυτός σου και να διασκεδάζεις μαζί με τον εκάστοτε σύντροφο, είτε σε πιο κλειστό είτε σε ευρύτερο κύκλο. Σε αντίθετη περίπτωση, απλά καθυστερείς έναν αναπόφευκτο χωρισμό. Εν κατακλείδι, η –τύπου– φοιτητική ζωή είναι υπέροχη, αλλά αλίμονο αν δε μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μεγαλώνουμε κι εξελισσόμαστε. Κι αν νομίζεις ότι οι υπόλοιποι θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια (και τα πόδια) και δε θα δώσουν βάρος –και– στην όποια σχέση τους, τότε γελιέσαι κι είναι ζήτημα χρόνου να έρθει το Σαββατόβραδο που θα θέλεις να βγεις μεν, αλλά οι άλλοι θα έχουν κανονίσει με τις κοπέλες και τα αγόρια τους. Συνδύασέ τα λοιπόν και θα βγεις εξ ολοκλήρου κερδισμένος. Τρου στόρι!
