Άλλη μια εμφάνιση της Βραζιλίας χθες που κάθε άλλο παρά πειστική ήταν. Δεν ήταν μόνο η ισοπαλία με την ομάδα του Μεξικό, αλλά ο τρόπος του παιχνιδιού των Βραζιλιάνων που… απογοητεύει.

Υπο “κανονικές συνθήκες” (όσο αυτές μπορούν να υπάρχουν στον αθλητισμό, ειδικά τον ομαδικό) η Βραζιλία θα έπαιζε τουλάχιστον πειστικό ποδόσφαιρο. Προφανώς δεν θεωρούμε δεδομένο πως επειδή το παγκόσμιο κύπελο γίνεται στη χώρα της, πρέπει να το πάρει κιόλας, αυτά είναι για τους Βραζιλιάνους και μόνο. Όμως όταν το παγκόσμιο πρωτάθλημα γίνεται στην πατρίδα σου, η οποία πατρίδα σου θεωρείται βασίλισσα του ποδοσφαίρου, ε τότε πρέπει να δείξεις μια κάποια ποδοσφαιρική ποιότητα σαν ομάδα. Και αυτό που δείχνει η Σελεσάο, κύριε Σκολάρι, δεν είναι ποιότητα, είναι ένα τουρλουμπούκι αρκετών ποιοτικών παικτών που δεν ξέρουν τι να κάνουν τη μπάλα σαν ομάδα. Εσείς οι οπαδοί της ομάδας: Πριν πέσετε να μας φάτε για σκεφτείτε το εξής…

Οι οπαδοί στα γήπεδα της Βραζιλίας δίνουν ρέστα! [pics]

Σε cartoon οι Pepe, Miller και… Ronaldo

Η Βραζιλία διαθέτει απίστευτα ποιοτικούς ποδοσφαιριστές σχεδόν σε κάθε γραμμή. Έναν από τους καλύτερους αμυντικούς στον κόσμο (David Luiz) ίσως τον καλύτερο δεξί μπακ./”μπουκαδόρο” (Dani Alvez), εμπειρία στο τέρμα (Cesar), έναν άρχοντα στο “ένας εναντίον ενός” παιχνίδι (Neymar) και και… θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για τουλάχιστον 8 από τους 11 βασικούς παίκτες με ανάλογα σχόλια. Αντί, λοιπόν, αυτή η ομάδα να “διδάσκει” μπάλα, φαίνεται δίχως σύστημα, δίχως κατεύθυνση στο γήπεδο, χωρίς ένα πλάνο που θα την βάλει με πειστικό τρόπο στην αντίπαλη περιοχή. Οι ευκαιρίες δεν λένε κάτι από μόνες τους, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει παιχνίδι αναμονής. Πέραν από τις μεγάλες πάσες και τις κούρσες των αδιαμφισβήτητα γρήγορων, ποδοσφαιριστών της, η Βραζιλία έχει θέμα στην ανάπτυξη και στο καλό ποδόσφαιρο. Πρέπει να πείσει. Πλέον οχι μόνο για το θεαθήναι, αλλά και για την ουσία. Αν θέλει να φτάσει ψηλά σε αυτό το μουντιάλ.