Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί παραχώρησε στο gazzetta.gr και στον Αντώνη Καλκαβούρα ο Γιάννης Μπουρούσης, αναφερόμενος στην μεγάλη αποτυχία του Eurobasket, αλλά και στον ομοσπονδιακό μας τεχνικό, Αντρέα Τρινκιέρι.

Ο Μπουρούσης δεν πτοήθηκε σε κανένα σημείο από την προετοιμασία μέχρι και την έναρξη των αγώνων αν και για μία ακόμη φορά, χρειάστηκε να ξεπεράσει έναν τραυματισμό (ράγισμα στα πλευρά), για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Όχι μόνο έδωσε το παρών στα γήπεδα της Σλοβενίας, αλλά με την απόδοσή του “εξέθεσε” τον ομοσπονδιακό τεχνικό, Αντρέα Τρινκιέρι, που εξ’ αρχής δεν τον είχε στις πρώτες του επιλογές. Παρ’ ότι, βάσει χρόνου συμμετοχής (μ.ο. 19,9΄), ήταν κάτι μεταξύ 6ου και 8ου παίκτη της ελληνικής ομάδας στη διοργάνωση, ο πρώην παίκτης της Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο, τελείωσε το τουρνουά ως 2ος σκόρερ (μ.ο. 11,4π.), 1ος ριμπάουντερ (μ.ο. 5,1ρ.), 1ος μπλοκέρ (μ.ο. 1,0κοψ.) και παράλληλα αναδείχτηκε πιο εύστοχος παίκτης της Εθνικής ομάδας στις βολές (87,5%) και 2ος στα δίποντα (62,7%).

Αναλυτικά η αποκαλυπτική συνέντευξη του Γιάννη Μπουρούση:

– Πολύς λόγος έχει γίνει σχετικά με το γεγονός ότι ο ομοσπονδιακός τεχνικός δεν πίστευε ότι μπορούσες να βοηθήσεις έμπρακτα την ομάδα… Εσύ πότε έμαθες ότι ο Ιταλός προπονητής, δεν σε είχε σε μεγάλη εκτίμηση;

«Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε ο κ. Τρινκιέρι, άρχισα να μαθαίνω από τελείως διαφορετικές πλευρές, ότι δεν ήμουν στις βασικές του επιλογές! Είτε σε συζητήσεις με συμπαίκτες μου, είτε με ορισμένους παράγοντες της ομοσπονδίας, γινόμουν συνεχώς δέκτης της πληροφορίας, ότι ο νέος προπονητής δεν με πιστεύει πολύ και ότι αν η Εθνική ομάδα δεν είχε απουσίες, τότε θα ήταν πιθανό ακόμη και να μην προσκληθώ καν στην προετοιμασία…»

– Εσύ πως αντέδρασες;

«Εντάξει σίγουρα στενοχωρήθηκα, αλλά δεν μπορούσα παρά να σεβαστώ την άποψή του! Ο κάθε προπονητής, άλλωστε, έχει τη δική του φιλοσοφία και στην οποία, είναι πιθανό να μην ταιριάζουν όλοι παίκτες! Αυτό που με πείραξε, όμως, ήταν ότι διαμόρφωσε μία άσχημη εικόνα για τον χαρακτήρα μου και την προσωπικότητά μου, λέγοντας δεξιά κι αριστερά ότι ότι “για τον Μπουρούση δεν έχω ακούσει καλά λόγια και φοβάμαι μη μου χαλάσει την ομάδα”! Πως είναι δυνατόν να βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα, χωρίς να έρθει να με δει, να κάτσουμε να μιλήσουμε και να αποκτήσει προσωπική άποψη;»

– Ποιοι πιστεύεις ότι τον επηρέασαν αρνητικά σε βάρος σου;

«Πραγματικά, θα ήθελα πολύ να μάθω! Το μόνο που έχω πληροφορηθεί έως τώρα, είναι ότι υψηλόβαθμο διοικητικό στέλεχος της ομοσπονδίας, του έχει πει ότι εγώ και κάποιοι άλλοι χαλούσαμε το κλίμα της ομάδας! Προσοχή, δεν αναφέρομαι στον πρόεδρο, ούτε έχω τίποτε με την ομοσπονδία… Ίσα-ίσα που όλοι οι Έλληνες παίκτες έχουμε κερδίσει πολλά από τη συμμετοχή μας στην Εθνική ομάδα και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες…»

– Έχεις μπει ποτέ στην διαδικασία να αναρωτηθείς γιατί υπάρχει αυτό το αρνητικό κλίμα προς το πρόσωπό σου;

«Τα δύο τελευταία χρόνια που αγωνίζομαι στο εξωτερικό, πέρασα αρκετό χρόνο με τον εαυτό μου και συνειδητοποίησα ότι έχω κάνει λάθη! Στον Ολυμπιακό, είχα ένα προφίλ του παρορμητικού παίκτη, που θα έβγαινε μπροστά, που θα εκδηλωνόταν συνεχώς και θα εξωτερίκευε τα συναισθήματά του…»

– …που θα γκρίνιαζε, θα παραπονιόταν…

«… ναι αλλά όχι για να παίζω 40 λεπτά και να παίρνω τις περισσότερες προσπάθειες! Μπορεί να γκρίνιαζα, αλλά δεν το έκανα για να έχω προσωπικό όφελος, το έκανα γιατί έτσι αντιδρούσα σαν Γιάννης, όταν έβλεπα ότι κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα! Αυτές τις αντιδράσεις, λοιπόν, μετέφεραν στον κ. Τρινκιέρι κι εκείνος διαμόρφωσε μία άποψη για μένα, χωρίς καν να με γνωρίσει…»

– Από τη στιγμή που κλήθηκες στην προετοιμασία της Εθνικής ομάδας, ποια ήταν η σχέση σας;

«Η σχέση μας ήταν πάρα πολύ καλή, επαγγελματική, όπως θα έπρεπε να είναι η σχέση ενός προπονητή με έναν παίκτη του, από την αρχή της προετοιμασίας μέχρι και το τέλος του Ευρωμπάσκετ. Δεν μπορώ να κρύψω, όμως, ότι μέσα μου υπήρχε μία μεγάλη σκιά για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε την περίπτωσή μου, από τη στιγμή που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Εθνικής. Δεν μπορούσα να το ξεχάσω, γιατί ακόμη και τότε, έρχονταν συμπαίκτες μου και μου εκμυστηρεύονταν ότι στις μεταξύ τους συζητήσεις, ο coach δήλωνε… εντυπωσιασμένος από την άψογη συμπεριφορά που είχα, όσο καιρό είμαστε όλοι μαζί!»

– Δηλαδή, αν καταλαβαίνω καλά δεν ήσουν σε ιδανική κατάσταση πνευματικής ετοιμότητας για να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό στην Εθνική ομάδα;

«Αυτό είναι αλήθεια, αλλά είχα βάλει ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να μην δώσω σε κανέναν το δικαίωμα να ξαναμιλήσει για την συμπεριφορά μου και να διαλύσω όλες αυτές τις φήμες που κυκλοφορούσαν για τον χαρακτήρα μου! Παράλληλα, προσπαθούσα να αφήσω πίσω μου ότι είχε συμβεί και να πάρω θετικά πράγματα από τον coach… Συν τοις άλλοις, ο Γιώργος ο Κολοκυθάς ήταν ένας άνθρωπος με τον οποίο συνδεόμουν πολύ στενά! Για μένα, ήταν κάτι παραπάνω από ένας σπουδαίος παλαίμαχος μπασκετμπολίστας που ήταν γενικός αρχηγός στην Εθνική ανδρών… Είχαμε πολύ καλή και στενή επικοινωνία και πολλά κοινά σαν χαρακτήρες. Ο θάνατός του, στοίχισε τόσο σε μένα όσο και σ’ άλλα παιδιά που τον γνώριζαν από παλιά και στο μυαλό μου, η επιτυχημένη παρουσία στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, “φάνταζε” σαν μία ιερή υποχρέωση απέναντι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, που τόσο πολύ αγαπούσε την Εθνική Ελλάδας κι έφυγε τόσο πρόωρα…»

– Τι συνέβη στη συνέχεια;

«Δυστυχώς τραυματίστηκα στα πλευρά (σ.σ.: ράγισμα) και τότε, πήρα την πρωτοβουλία να μιλήσω στον κ. Τρινκιέρι και προθυμοποιήθηκα να θέσω εαυτόν εκτός Εθνικής, αν ο ίδιος έκρινε ότι η ομάδα δεν μπορούσε να με περιμένει και αν ενδεχομένως ήθελε να βασιστεί σε κάποια άλλα παιδιά ή να καλέσει κάποιον αντικαταστάτη!

– Τι σου απάντησε ο προπονητής;

«Μου είπε ότι με θέλει στην ομάδα και ότι θα προχωρήσουμε ανάλογα με την αποθεραπεία του τραυματισμού μου. Ωστόσο, από ‘κείνο το σημείο και μετά σταμάτησα να προπονούμαι και μοιραία, για κάποιες μέρες τέθηκα εκτός ομάδας. Για εκείνο το διάστημα, ο μοναδικός άνθρωπος που στάθηκε δίπλα μου, ήταν ο γιατρός, ο Νίκος ο Κουκουλιάς και ο manager της ομάδας, ο Νίκος ο Φιλίππου, που μου έδιναν κουράγιο και με ενθάρρυναν ότι όλα θα πάνε καλά!»

– Ο τραυματισμός σου συνέβη την 1η Αυγούστου κι αν δεν κάνω λάθος, επέστρεψες μετά από 17 μέρες στο φιλικό που έγινε στο Ηράκλειο με την Μεγάλη Βρετανία;

«Η αλήθεια είναι ότι πιέστηκα για να επιστρέψω σε κανονικούς ρυθμούς προπονήσεων, αλλά παρ’ ότι ακόμη ένιωθα κάποιους πόνους και δεν αισθανόμουν έτοιμος να αντιμετωπίσω τις επαφές, από τη στιγμή που ο προπονητής μου το ζήτησε, δέχθηκα αμέσως. Πρωτοέπαιξα λίγο σε εκείνο το φιλικό και στη συνέχεια, παρ’ ότι ουσιαστικά δεν είχα κάνει δυνατές προπονήσεις, ταξίδεψα με την ομάδα για το τουρνουά της Γερμανίας. Οφείλω να ομολογήσω ότι και στα δύο παιχνίδια που χρησιμοποιήθηκα, κόντρα στα Σκόπια και τη Βοσνία, δεν έπαιξα καλά… Αλλά για μένα, αυτό ήταν φυσιολογικό γιατί ήμουν απροπόνητος και παράλληλα φοβόμουν μη ξαναχτυπήσω… Τότε λοιπόν, βλέποντας την κακή εικόνα που παρουσίασα, κατάλαβα ότι ο coachσκεφτόταν να με κόψει.»

– Πως το κατάλαβες; Σου το είπε; Πως το εισέπραξες δηλαδή;

«Δεν ήταν δύσκολο! Κατ’ αρχήν μου ζήτησε να συναντηθούμε για να μιλήσουμε και με ρώτησε πως αισθάνθηκα στα παιχνίδια… Του απάντησα ότι μέσα στο γήπεδο είχα άγχος μήπως ξαναχτυπήσω γι’ αυτό και ήμουν λίγο νωθρός στην άμυνα! Σχεδόν αμέσως, λοιπόν, μου “πέταξε το μπαλάκι” και με ρώτησε: “Τι θέλεις να κάνουμε τώρα;”, ελπίζοντας ότι θα του επαναλάβω αυτό που του είχα πει όταν τραυματίστηκα, ίσως για να διευκολύνω το έργο του…»

– Κι εσύ τι του είπες;

«Ότι “γνωρίζοντας τον εαυτό μου, χρειάζομαι λίγες μέρες καλής προπόνησης για να αρχίσω να βρίσκω ρυθμό”και ότι “πιστεύω ότι στο Ευρωμπάσκετ θα είμαι έτοιμος”! Τι να του πω δηλαδή; Ούτε συμβόλαιο είχα ανάγκη, ούτε τίποτε… Ήθελα απλά να βοηθήσω…»

– Εκείνος πως αντέδρασε;

«Ήταν εμφανές ότι δεν χάρηκε με την απάντησή μου. Μόλις δε, επιστρέψαμε στην Αθήνα, έδωσε στην υπόλοιπη ομάδα ρεπό και μου είπε να πάω να κάνω ατομική προπόνηση μαζί με τον Βασίλη τον Καββαδά, που δεν είχε ταξιδέψει μαζί μας και είχε μείνει πίσω. Αισθάνθηκα πολύ αδικημένος, γιατί ένιωθα ότι μπορούσα να βοηθήσω την Εθνική κι επειδή είχαμε μπροστά μας τουλάχιστον μία εβδομάδα για την αναχώρηση μας και δέκα μέρες για το πρώτο τζάμπολ στο Ευρωμπάσκετ, πήρα τηλέφωνο τον πρόεδρο της ΕΟΚ, τον κ. Βασιλακόπουλο…»

– Τι του είπες;

«Του θύμισα ότι πριν από τρία χρόνια στο Μουντομπάσκετ της Τουρκίας, έπαιξα με τραυματισμένο χέρι και ρίσκαρα έναν σοβαρότερο τραυματισμό που θα μου στοίχιζε το συμβόλαιό μου με τον Ολυμπιακό, τον διαβεβαίωσα ότι όταν αρχίσουν οι αγώνες θα είμαι έτοιμος και του εξέφρασα την επιθυμία να είμαι στην ομάδα!»

– Τι σου είπε ο κ. Βασιλακόπουλος;

«Απολύτως τίποτε, απλά με άκουσε! Στη συνέχεια ακολούθησαν οι αγώνες του τουρνουά “Ακρόπολις”, όπου έπαιξα καλά, γιατί μέρα με την ημέρα αισθανόμουν καλύτερα, με αποτέλεσμα να επιλεγώ τελικά στην δωδεκάδα.»

– Ο ίδιος ο προπονητής σου μίλησε ποτέ για τον ρόλο σου; Έκατσε κάτω ποτέ μαζί σου, να σου πει τι θέλει από σένα, πόσο σε υπολογίζει κι αν σε υπολογίζει;

«Μου μίλησε συνολικά δύο-τρεις φορές δίνοντάς μου κάποιες συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο ήθελε να παίζω και επειδή εγώ είχα μάθει αυτά που έλεγε για μένα πριν αρχίσει η προετοιμασία, του επανέλαβα πολλές φορές ότι το μόνο που ήθελα, ήταν να βοηθήσω την ομάδα, χωρίς να με ενδιαφέρει πόσο χρόνο θα έπαιζα… Έτσι για να του αποδείξω ότι δεν επρόκειτο να δυσανασχετούσα αν δεν είχα μεγάλο χρόνο συμμετοχής…»

– Μετά τα πρώτα επίσημα παιχνίδια στην 1η φάση του Ευρωμπάσκετ, που έπαιζες καλά, έχοντας δυσανάλογο χρόνο συμμετοχής, πως αισθανόσουν; Αδικημένος;

«Δεν μπορώ να το πω αυτό… Απλά πείστηκα πλέον 100%, ότι ο coach δεν με είχε στα πλάνα του και ότι αναγκαστικά με πήρε στην αποστολή…»

– Από τη συνεργασία σου με τον Αντρέα Τρινκιέρι τι σου μένει;

«Δεν θα τον κρίνω σαν προπονητή, απλά αυτό που μου έχει μένει είναι μία πικρία, γιατί ο ίδιος δημιούργησε μία εικόνα για μένα, την οποία δεν τη διαμόρφωσε μόνος τους, αλλά στηρίχθηκε σε απόψεις τρίτων. Περίμενα από ‘κείνον να με πιάσει μετά το τέλος των αγώνων και να μου πει “Γιάννη έκανα λάθος, σε αδίκησα…” Αλλά δεν κρατάω κακία και πλέον κοιτάω μπροστά…»

– Τώρα, μετά από μία ακόμη αποτυχημένη διεθνή διοργάνωση για την Εθνική ομάδα, πως νιώθεις;

«Πάρα πολύ χάλια και για την ακρίβεια, ακόμη προσπαθώ να το ξεπεράσω… Εδώ στην Ισπανία, όλοι με ρωτάνε πως χάσαμε από τη Φινλανδία… Όλα τα παιδιά και ειδικότερα οι πιο παλιοί, που έχουμε κερδίσει πολλά από τη συμμετοχή μας στην Εθνική ομάδα, θέλαμε πολύ να φέρουμε μία επιτυχία για το ελληνικό μπάσκετ, μετά από καιρό! Προσωπικά σαν Γιάννης, είχα κι ένα επιπλέον κίνητρο γιατί δεν ήξερα, αν θα ξαναείχα την ευκαιρία να παίξω με το εθνόσημο στο στήθος και αυτό το είχα πει και στον προπονητή.»

– Εννοείς ότι δεν ήξερες αν θα κληθείς ξανά;

«Ναι αυτό εννοώ! Στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας έπαιξα, επειδή δεν ήρθαν κάποιοι άλλοι ψηλοί παίκτες! Αλλά, για να το ξεκαθαρίσω, δεν έχω κανένα πρόβλημα να μην ξαναπαίξω, αν δεν με θέλει ο εκάστοτε προπονητής. Μακάρι να έρθουν κάποιοι άλλοι και να βοηθήσουν την Εθνική, να επιστρέψεις στις επιτυχίες. Όλοι θα κερδίσουμε απ’ αυτό. Κι εγώ ωφελημένος θα βγω από μία ενδεχόμενη επιτυχία της, ακόμη και αν δεν είμαι στην ομάδα, γιατί αποτελώ προϊόν του ελληνικού μπάσκετ.»

– Εσύ παραμένεις στρατιώτης της Εθνικής ομάδας;

«Όσο το ελληνικό μπάσκετ με έχει ανάγκη και με κρατάνε τα πόδια μου, έτσι ώστε να μπορώ να βοηθήσω, θα είμαι στην διάθεση της χώρας μου και του αθλήματος.»

– Τι πήγε στραβά στη Σλοβενία και αποτύχαμε τόσο παταγωδώς;

«Νομίζω ότι τελικά, ήταν πολύ άσχημο, που από την πρώτη μέρα που αναχωρήσαμε για το Καρπενήσι, μιλήσαμε για μετάλλιο! Δεν θέλω να σταθώ στους τραυματισμούς γιατί πάντα είναι και θα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Κάναμε δύο καλά παιχνίδια στην αρχή και πάνω που αρχίζαμε να βρίσκουμε ρυθμό, τραυματίστηκε ο Βασίλης (σ.σ.: Σπανούλης)… Αναγκαστήκαμε να παίξουμε χωρίς αυτόν με την Τουρκία, που καιγόταν για τη νίκη και αφού κερδίσαμε, παίζοντας καταπληκτικό μπάσκετ, χαλαρώσαμε αδικαιολόγητα. Στη συνέχεια χάσαμε στο τέλος από τους Ιταλούς, παρ’ ότι γυρίσαμε το παιχνίδι στην 4η περίοδο και θεωρήσαμε ότι εύκολα ή δύσκολα, θα πάρουμε το ματς με τη Φινλανδία. Δυστυχώς μπήκαμε τόσο χαλαρά, που σ’ αυτό το επίπεδο δεν δικαιολογείται και μετά απ’ αυτή την ήττα, νομίζω ότι ξεφουσκώσαμε!»

– Παρ’ όλα αυτά βρήκατε τη δύναμη να κερδίσετε την κατά γενική ομολογία πιο ποιοτική ομάδα του τουρνουά και αναφέρομαι στην Ισπανία, την οποία είχατε να νικήσετε 15 ολόκληρα χρόνια σε τελική φάση μεγάλης διοργάνωσης…

«Ήταν πολύ δύσκολο να καταφέρουμε να κερδίσουμε και τα τρία παιχνίδια και ειδικότερα μετά την υπερπροσπάθεια που κάναμε απέναντι στους Ισπανούς. Αποδείχτηκε ότι δεν είχαμε τις δυνάμεις για να “φέρουμε τούμπα” ένα ματς, όπως αυτό με τη Σλοβενία, στο οποίο βρεθήκαμε να χάνουμε σχεδόν με 20 πόντους από την 1η περίοδο. Δώσαμε ό,τι είχαμε, πλησιάσαμε στους πέντε πόντους νομίζω και μετά, … “σκάσαμε”! Δυστυχώς, παρ’ ότι προετοιμαστήκαμε πολύ καλά επί ενάμιση μήνα, στο Ευρωμπάσκετ δεν κάναμε τίποτε! Η αποτυχία είναι τεράστια και γι’ αυτό φταίμε όλοι, οι παίκτες, ο προπονητής, το staff, όλοι! Παρουσιαστήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων και δεν αποτύχαμε ούτε από ατυχία, ούτε από ένα σουτ που μπήκε ή βγήκε, ούτε από διαιτησία…»

– Πόσο χάλασε το κλίμα μετά τη δημοσιοποίηση των όσων είπατε στο περιβόητο “κλειστό” meeting μετά την ήττα από τη Φινλανδία;

«Αυτό που έγινε, έβγαλε μία αρρώστια, γύρω από την Εθνική ομάδα και δεν ήταν καθόλου καλό. Δεν ξέρω ποιος μίλησε, ούτε στέκομαι στο αν τα όσα συζητήσαμε μεταξύ μας, μεταφέρθηκαν με θετική προδιάθεση… Σημασία έχει, ότι όταν λέμε κάτι σαν ομάδα με κλειστές πόρτες, αυτό πρέπει να μένει μεταξύ μας! Όταν ξυπνάς την επόμενη μέρα και βλέπεις ένα μέρος της συζήτησης της ομάδας, φόρα… παρτίδα στα αθλητικά sites, τότε καλώς ή κακώς, το κλίμα χαλάει και η εμπιστοσύνη χάνεται…»