Skip to main content

H Μαριόν Μπαρτολί λίγο καιρό μετά την κατάκτηση του Γουίμπλετον, ανακοίνωσε σε ηλικία 28 ετών την αποχώρηση της από το τένις.

Η απόφαση αυτή φυσικά ξάφνιασε όλο τον κόσμο του τένις και του δημοσιογράφους που βρέθηκαν στην συνέντευξη της. Η Μπαρτολί με δάκρυα στα μάτια, δήλωσε πως οι λόγος που την αναγκάζει να σταματήσει είναι οι πολλοί τραυματισμοί. 

“Το σώμα μου δεν αντέχει άλλο”, είπε η Νο.7 τενίστρια της παγκόσμιας κατάταξης στους έκπληκτους δημοσιογράφους. “Ήδη έχω περάσει πολλούς τραυματισμούς από την αρχή της σεζόν. Είμαι στο τουρ τόσα χρόνια και τα έδωσα όλα στο Γουίμπλεντον. Πραγματικά ένιωσα ότι έδωσα όλη την ενέργεια που είχε απομείνει στο σώμα μου. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα και θα μείνει μαζί μου για πάντα, αλλά το σώμα δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Πονάω παντού μετά από 45 λεπτά ή μια ώρα παιχνιδιού. Το κάνω αυτό για τόσο καιρό και απλά δεν αντέχω άλλο”.

“Το ξέρεις πριν το ματς ότι αυτό είναι το τελευταίο σου, αλλά εγώ το κατάλαβα μετά τη λήξη. Ένιωσα ότι δεν άντεχα άλλο. Μετά από ένα σετ, όλο το σώμα μου πονούσε. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση. Έκανα το όνειρό μου πραγματικότητα, αισθάνθηκα ότι ξεπέρασα τα όριά μου για να τα καταφέρω. Απλά τώρα ξέρω ότι δεν μπορώ να το κάνω άλλο”.

 “Με πονάει ο αχίλλειος και δεν μπορώ να περπατάω φυσιολογικά μετά από παιχνίδια σαν αυτό, ειδικά στις σκληρές επιφάνειες. Και ο ώμος μου, οι γοφοί και χαμηλά η πλάτη. Το σώμα μου απλά τελείωσε”, τόνισε για το παιχνίδι στο Σινσινάτι όπου έχασε από την Χάλεπ στον δεύτερο γύρο του τουρνουά.
 
Όσο για το τι θα κάνει μετά από την αποχώρηση της: “Δεν ξέρω! Δεν το έχω σκεφτεί τόσο πολύ. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα στη ζωή, κάτι θα βρω. Χρειάζομαι λίγο χρόνο. Είμαι ενθουσιασμένη για το μέλλον, αλλά έχω χρόνο να το σκεφτώ. Είμαι περήφανη που παρέμεινα ο ίδιος άνθρωπος, ειλικρινής και πιστός στους φίλους μου, στις ομάδες μου, στους ανθρώπους που είχα δίπλα μου. Τους σέβομαι πάντα και πάντα ένιωθα σεβασμό από όλους. Νομίζω ότι αν κάποιος ρωτήσει ‘πώς είναι η Μαριόν Μπαρτολί’, θα απαντήσουν ‘είναι καλός άνθρωπος’. Και είμαι περήφανη για αυτό”.