Πριν από περίπου έναν χρόνο είδε την τύχη να του γυρνά επιδεικτικά την πλάτη. Ισως να τον… μισούσε ακόμα και ο Κοέλιο, αφού οι πλανήτες του συντέλεσαν και ο Σπύρος Γιαννιώτης για ελάχιστα μέτρα έμεινε εκτός μεταλλίων στους Αγώνες του Λονδίνου.
Λένε, όμως, ότι η ζωή σου δίνει πάντα πίσω αυτά που σου έχει πάρει. Χθες ο Ελληνας πρωταθλητής πήρε -και με το παραπάνω- πίσω αυτά που έχασε στην Αγγλία. Το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε χθες στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τον διατήρησε στην κορυφή του κόσμου, καθώς και πριν από δύο χρόνια στη Σαγκάη εκεί ήταν. Στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου.
Τα δάκρυα στο Λονδίνο, το ξέσπασμα μπροστά στις κάμερες, η δήλωση ότι απογοήτευσε έναν ολόκληρο λαό, έδωσαν χθες τη θέση τους στην απόλυτη δικαίωση για τον Σπύρο όπου όλη του τη ζωή κολυμπά. Αλλωστε, η λέξη αντοχή δεν είναι χαραγμένη μόνο στο μυαλό του. Είναι και «χτυπημένη» στο εσωτερικό του αριστερού του μπράτσου: «endurance». Οπως φαίνεται η αντοχή του είναι ανεξάντλητη ώστε να τον βοηθά να κολυμπά ασταμάτητα όχι (μόνο) για 10 χιλιόμετρα αλλά για όλη του τη ζωή. Είκοσι και πλέον χρόνια αυτό κάνει. «Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς το κολύμπι. Κοιμάμαι και ξυπνάω και σκέφτομαι μόνο αυτό» είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του.
Οσοι τον γνωρίζουν πιο καλά λένε ότι πρόκειται για ένα παιδί που στην καρδιά του έχει αναρίθμητα χρυσά μετάλλια και το ήθος του είναι αναμφισβήτητο. Ομως, δεν ξεχωρίζει μόνο για αυτά. Ξεχωρίζει για την επιμονή του και για το κουράγιο του. Για το ότι πρέπει να φτάνει μέχρι τα Πυρηναία Ορη για να προπονείται τους χειμώνες, για το ότι πρέπει να κολυμπά μέχρι και 22 χιλιόμετρα στην πισίνα για να μπορεί να «βγάλει» τα δέκα στην ανοιχτή θάλασσα και να μείνει στην κορυφή.
Δείτε επίσης
Γιαννιώτης φτιαγμένος από…χρυσό!
Χθες ο Σπύρος Γιαννιώτης πήρε την εκδίκησή του από την τύχη. Απέδειξε ότι ο κάθε άνθρωπος τη μοίρα του την καθορίζει ο ίδιος. Είχε πει ότι κάθε φορά που βρίσκεται στην αφετηρία ενός αγώνα περνούν από μπροστά του σαν κινηματογραφική ταινία όλες οι στιγμές και οι προσπάθειες από την πρώτη μέρα που αποφάσισε να βουτήξει στις πισίνες. Ισως χθες στη Βαρκελώνη η τελευταία εικόνα που είδε πριν ξεκινήσει ο αγώνας να ήταν ο τερματισμός του στο Λονδίνο και εκείνη ακριβώς τη στιγμή να αποφάσισε ότι κάτι ανάλογο δεν θα ήθελε να ζήσει ξανά.
Τώρα ο Σπύρος Γιαννιώτης δεν είναι απογοητευμένος, όπως ήταν πριν από ένα χρόνο στο Λονδίνο. Τότε ερωτούμενος για το αν ήρθε η ώρα για το φινάλε, είχε πει: «Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω σε μια φάση που αισθάνομαι απογοητευμένος. Αν το κάνω, θα είναι σαν να σκοτώνω τα αισθήματά μου». Ελπίζουμε πως ούτε τώρα που είναι στον έβδομο ουρανό θα σκεφτεί το «αντίο». Το Ρίο, άλλωστε, δεν είναι μακριά. Μόλις ένα χρόνο κολύμπι ακόμα για να διεκδικήσει ξανά τη μοναδική διάκριση που του λείπει από τη… συλλογή του. Ενα ολυμπιακό μετάλλιο.
Πηγή: Goal
