«Ο Παναθηναϊκός επίσημα ως διοίκηση δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη», δηλώνει ο Μάκης Ευθυμιάδης εμφανώς πικραμένος σε σημερινή του συνέντευξη που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα ΤΟ ΘΕΜΑ. Ο διαιτητής ενός ακόμα ντέρμπι της ντροπής μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στις 25 Μαρτίου 2002, δηλώνει σήμερα ότι ουδέποτε από τότε δεν του έχουν δώσει μια επίσημη συγνώμη από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Ψάχνει δικαιοσύνη και λογική ο Ευθυμιάδης από το ελληνικό ποδόσφαιρο!  Διαβάστε όλη τη συνέντευξη και θυμηθείτε τι έγινε εκείνο το βράδυ της απίστευτης αγριότητας

Για τα επεισόδια στη Λεωφόρο:

«Ο Παναθηναϊκός επίσημα ως διοίκηση δεν μου ζήτησε ποτέ συγγνώμη. Δυστυχώς καμιά φορά ξεχνάμε να δείξουμε ότι είμαστε άνθρωποι».

Για την αντίδραση της οικογένειάς του:

«Δεν μου είπαν να σταματήσω και ούτε ένιωσα την ανάγκη να σταματήσω εξαιτίας εκείνων των γεγονότων. Όλοι στάθηκαν στο πλευρό μου, με πρώτη και καλύτερη τη γυναίκα μου. Απλά εκείνα τα γεγονότα ήταν τέτοια που λειτούργησαν ανασταλτικά στην εξέλιξη της καριέρας μου. Σφύριξα για άλλα τέσσερα χρόνια , αλλά δεν είχα την εξέλιξη που πίστευα ότι άξιζα».

Για τον Καλόπουλο:

«Σε πόσα παιχνίδια δεν έχουν γίνει λάθη; Δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνουν λάθη. Έτσι έγινε και εκείνο το Σάββατο. Απλά στο εξωτερικό το παιχνίδι, η ομάδα, το ποδόσφαιρο γενικότερα, προσφέρει κάτι στο κοινό. Ξέρεις ότι θα πας το γήπεδο και θα δεις μπάλα. Δεν θα ασχοληθούν με τον διαιτητή γιατί περνάει σε δεύτερη μοίρα και είναι απλά μέρος του αγώνα, όχι πρωταγωνιστής. Οι ποδοσφαιριστές δεν θα προκαλέσουν τον κόσμο. Και πάνω απ’όλα οι φίλαθλοι στο εξωτερικό πάνε στο γήπεδο για να δουν μπάλα και να ξεσκάσουν. Όχι για να βγάλουν τ’απωθημένα τους. Βλέπουν μπάλα και μετά φεύγουν, σαν να πήγαν στο θέατρο για να διασκεδάσουν. Στη Γερμανία και στην Ιταλία υπήρχαν σκάνδαλα με στημένα ματς, όπου εμπλέκονται και διαιτητές. Ο κόσμος όμως συνεχίζει να γεμίζει τα γήπεδα, γιατί απολαμβάνει θέαμα».

Για το πέναλτι που είχε δώσει το 2002:

«Δεν υπάρχει αμφισβήτηση για την ορθότητα της υπόδειξης. Αυτή πρέπει πάντα να καταλογίζεται ανεξαρτήτως χρονικής στιγμής. Το χρονικό σημείο της υπόδειξης, στις καθυστερήσεις, ξεσήκωσε τον κόσμο».

Για τις μνήμες που του έχουν απομείνει από τότε:

«Τα γεγονότα τα δικά μου τα έχω πλέον κωδικοποιημένα μέσα μου και δεν με αγγίζουν. Φυσικά δεν ξεχνώ ότι βρέθηκα μόνος μου απέναντι στον όχλο. Με έβρισαν αισχρά και με χτύπησαν. Ήμουν απροστάτευτος. Ξέρω πολύ καλά, το ένιωσα τότε και μέχρι τώρα γνωρίζουν όλοι πως αυτά που έγιναν, ο ξυλοδαρμός, δεν είχε καμία σχέση με τη διαιτησία μου. Δεν μπορεί μια στιγμιαία αγανάκτηση ή πίκρα να προκαλεί τόση ωμή βία».