Γέννημα-θρέμμα των ακαδημιών της Μπαρτσελόνα, ο Πικέ επέστρεψε στη "γενέτειρά" του τον Μάιο του 2008, μετά από ένα διάλειμμα με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στη συνέντευξη που έδωσε στο σάιτ της FIFA μίλησε για τον εαυτό του, τη ζωή στη Μπάρτσα και τα ενδιαφέροντά του έξω από τον αγωνιστικό χώρο.
Πώς αισθάνεσαι που ήσουν υποψήφιος για το 2010 FIFA/FIFPro World XI;
Πολύ χαρούμενος. Ξέρω ότι όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα στο ποδόσφαιρο και γι'αυτό το λόγο καταλαβαίνω πόσο τυχερός είμαι και θέλω να απολαύσω το κάθε λεπτό. Επιπλέον, το γεγονός ότι ήταν οι συμπαίκτες μου που με ψήφισαν αποτελεί ένα αληθινό σημάδι αναγνώρισης.
Συμπεριλαμβανομένου εσένα, υπάρχουν έξι ποδοσφαιριστές της Μπάρτσα στο World XI, με τους πέντε εξ'αυτών να προέρχονται από τις ακαδημίες του συλλόγου:
Το γεγονός ότι πέντε από αυτούς τους ποδοσφαιριστές προέρχονται από τη La Marcia είναι πολύ σημαντικό, γιατί σημαίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι που πιστεύουν στους "ντόπιους" παίκτες, τώρα επιβραβεύονται. Πέρα από αυτό η Μπαρτσελόνα δεν χρειάστηκε να πληρώσει για να τους αποκτήσει και τώρα είναι ανάμεσα στους καλύτερους παίκτες του κόσμου. Αυτό σημαίνει πολλά για την ομάδα και για τους οπαδούς, που μπορούν να δεθούν περισσότερο με αυτούς τους παίκτες, επειδή είναι "ντόπιοι".
Κατά τη γνώμη σου, ποιά είναι η μυστική φόρμουλα της La Marcia;
Πάνω απ'όλα, τα ποδοσφαιρικά στάνταρντς που θέτουν και δίνουν έμφαση στο να προσέχεις τη μπάλα, να μη ρισκάρεις όταν τη δίνεις, να μην την "χαρίζεις" ποτέ στον αντίπαλο, να επιλέγεις τη σωστή πάσα και το σωστό κοντρόλ. Σε προσωπικό επίπεδο, σε μαθαίνουν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι το πιο σημαντικό: Πρέπει να είσαι τίμιος, να δουλεύεις σκληρά και να είσαι καλός φίλος έξω από το γήπεδο.
Έκανες το ασυνήθιστο βήμα να αφήσεις τη Μπαρτσελόνα και να επιστρέψεις αργότερα στην καριέρα σου. Γιατί πιστεύεις τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά στην Μάντσεστερ, όσο πάνε τώρα στη Μπάρτσα;
Ήμουν μόλις 17 όταν πήγα στο σύλλογο. Έμαθα πολλά εκεί, προπονήθηκα με την πρώτη ομάδα και με παίκτες όπως ο Ρούνεϊ, ο Φέρντιναντ. Νομίζω ήμουν πολύ νέος, αλλά επίσης τότε υπήρχαν δύο από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς του κόσμου, ο Φέρντιναντ και ο Βίντιτς, που ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον εμπιστευόταν πολύ. Αλλά ήταν μια πολύ καλή εμπειρία, ακόμη τα πάω καλά με τον προπονητή και τους πρώην συμπαίκτες μου, ήταν μια πολύ χρήσιμη περίοδος.
Τότε επέστρεψες στην Μπαρτσελόνα, με προπονητή τον Γκουαρντιόλα. Τι τον κάνει τόσο καλό προπονητή;
Το γεγονός ότι σε κάνει να καταλαβαίνεις το παιχνίδι. Δεν σου δίνει μόνο εντολές, σου εξηγεί και το γιατί. Αυτό σε κάνει καλύτερο ποδοσφαιριστή, γιατί καταλαβαίνεις τον λόγο πίσω από τις οδηγίες. Αυτό δίνει σε όλα νόημα.
Αδιαμφισβήτητα, το 2010 ήταν μια αξέχαστη χρονιά για την καριέρα σου. Ποιό ήταν το προσωπικό σου χάιλαιτ;
Το Παγκόσμιο Κύπελλο με την Ισπανία. Όλη η χώρα έγινε ένα, αλλά αυτό είναι κάτι που το ποδόσφαιρο έχει τη δύναμη να κάνει. Και δεν είναι μόνο αυτό, είναι τα πράγματα που ζήσαμε εκεί: να είσαι ένα μήνα στην Αφρική, να γνωρίζεις τόσους ανθρώπους, να συναντάς παίκτες, που ίσως να μην γνώριζες ποτέ και να καταλήγετε καλοί φίλοι.
Πώς είσαι έξω από το ποδόσφαιρο;
Μου αρέσει να περνάω πολύ χρόνο με τους παιδικούς μου φίλους, με αυτούς που ξέρω όλη μου τη ζωή και με τους οποίους μπορώ να είμαι ο εαυτός μου. Πέρα από αυτό, μου αρέσει να πηγαίνω σινεμά, να διαβάζω, να κάθομαι στον υπολογιστή. Ό,τι κάνουν και οι υπόλοιποι νέοι άνθρωποι σήμερα.
Μπορείς να δεις τον εαυτό σου να φεύγει από τη Μπαρτσελόνα κάποια μέρα;
Είναι το σπίτι μου και εκεί όπου πάντα ήθελα να παίζω. Είναι μία από τις καλύτερες -αν όχι η καλύτερη- ομάδες στον κόσμο και έχω μερικούς από τους πιο ταλαντούχους συμπαίκτες. Δεν σχεδιάζω να φύγω ποτέ.
