Τα παιδικά μας χρόνια γέμισαν από την εικόνα του … sex symbol άντρα του Marlboro ή του Camel. Κάπνιζε αγέρωχος και σου έταζε με το ύφος του πως το τσιγάρο είναι one way ticket για Παράδεισο μεριά. Οι καπνοβιομηχανίες έτριβαν τα χέρια τους γιατί η νέα μόδα που είχαν εφεύρει αποκτούσε εκατομμύρια οπαδούς και γέμιζε τα ταμεία τους. Και οι κυβερνήσεις έδειχναν παρόμοιο ενθουσιασμό γιατί επιτέλους είχαν στα χέρια τους ένα νέο προϊόν άμεσης φορολογίας στον καταναλωτή, που γύρω του στηνόταν ένα πανηγυράκι διαφήμισης (κι άλλοι φόροι) μία εξάρτηση που διασφάλιζε ότι τα έσοδα θα διαρκέσουν και μία “πηγή” θέσεων εργασίας για αρκετό κοσμάκη.
Κι όλοι μαζί αντιμετώπιζαν για χρόνια το τσιγάρο ως … δώρο Θεού. Οι τοίχοι γέμισαν με αφίσες πανέμορφων κοριτσιών που κάπνιζαν παθιάρικα, οι γόηδες στις ταινίες πάντα χαλάρωναν με ένα τσιγαράκι στο στόμα και οι πιτσιρικάδες στο πρώτο πάρτι της εφηβείας τους έτρεχαν να το δοκιμάσουν.
Όταν το κόψιμο του τσιγάρου προκαλεί υπερβολικά νεύρα!
Βέβαια η ιστορία του τσιγάρου είχε πιο βαθιές ρίζες. Οι Ινδιάνοι ήταν οι πρώτοι που είχαν παθιαστεί με τις χαλαρωτικές ιδιότητες του καπνού και οι δαιμόνιοι Αμερικανοί σκέφτηκαν να “κλέψουν” την ιδέα και να την στρατεύσουν στην υπηρεσία της πολεμικής τους μηχανής. Έτσι απλά την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Τζον Πέρσινγκ, διοικητής του αμερικανικού εκστρατευτικού σώματος στο εξωτερικό, έγραψε στο Γενικό Επιτελείο: “Με ρωτάτε τι χρειάζεται για να κερδίσουμε τον πόλεμο: σφαίρες και τσιγάρα“.
Το τσιγάρο άρχισε να γίνεται η μοναδική συντροφιά και χαλάρωση των στρατιωτών. Και φυσικά οι … εξαρτημένοι ζητούσαν όλο και περισσότερα τσιγάρα. Η “μόδα” πέρασε μέσα από τα στρατιωτικά μέτωπα και στην Ευρώπη και εξαπλώθηκε ραγδαία. ΟΙ ιθύνοντες έτριβαν τα χέρια τους και σκέφτηκαν να βάλουν και τις γυναίκες στο νέο επικερδές παιχνίδι τους. Έτσι στο μεσοπόλεμο, το κάπνισμα έγινε σύμβολο της γυναικείας χειραφέτησης. Οι καπνοβιομηχανίες το αποκάλεσαν “πυρσό ελευθερίας” και έφτιαξαν διαφημίσεις ειδικά για γυναίκες οι οποίες τόνιζαν ότι το κάπνισμα βοηθάει στο αδυνάτισμα.
Άντρας Παλαιάς Κοπής: Είδος προς εξαφάνιση ή κατάλοιπο άλλης εποχής;
Όμως η πραγματική έκρηξη του τσιγάρου ήρθε στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ένα βρετανικό μυστικό σχέδιο που είχε σχεδιασθεί από τον Ουίστον Τσόρτσιλ και το επιτελείο του, προέβλεπε ότι σε περίπτωση γερμανικής εισβολής στη Μ. Βρετανία, θα έπρεπε να δίνονται τροφή και 45 τσιγάρα την εβδομάδα σε κάθε πολίτη. Όλοι θα παρέμεναν ίσως ευχαριστημένοι ακόμη από το ευπώλητο και εθιστικό τσιγαράκι, αν δεν υπήρχαν οι γιατροί. Τις πρώτες δεκαετίες μετά το τέλος του πολέμου, οι γιατροί βρέθηκαν αντιμέτωποι με μία επιδημία καρκίνων του πνεύμονα. Ορισμένοι επιστήμονες διέγνωσαν γρήγορα τη σχέση με το κάπνισμα, αλλά οι καπνοβιομηχανίες αντέδρασαν με την πιο μεγάλη εκστρατεία δημοσίων σχέσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας. Πλήρωσαν γιατρούς και πολιτικούς, που υποστήριζαν ότι δεν υπήρχαν επιστημονικές αποδείξεις για τις βλαβερές συνέπειες του καπνού.
Αριστοτέλης Ωνάσης: Ο θρυλικός μεγιστάνας, οι έρωτες κι η αυτοκρατορία του (φωτοαφιέρωμα)
Όμως τα χρόνια πέρασαν, η οικονομική κρίση ήρθε και τα διεθνή συστήματα Υγείας συνειδητοποίησαν πως δεν θα αντέξουν το κόστος νοσηλείας των καπνιστών. Και τότε άρχισε η δαιμονοποίηση του τσιγάρου. Τα πακέτα γέμισαν … νεκροκεφαλές, η διαφήμιση απαγορεύτηκε, οι κινηματογραφικές ταινίες έγιναν “άκαπνες”, η τηλεόραση στρατεύτηκε και ούρλιαζε για τις συνέπειες του καπνίσματος και οι ταλαίπωροι καπνιστές τέθηκαν υπό διωγμό. Όχι ως εθισμένοι ασθενείς από την πιο καλοσχεδιασμένη συνωμοσία του 20ου αιώνα αλλά ως … σιχαμερά όντα που μολύνουν την οξυγονούχα ατμόσφαιρα του Γήινου σύμπαντος. Στο μεταξύ οι γενετιστές διέγνωσαν ότι το κάπνισμα εγκατέστησε … γονίδιο στις επόμενες γενιές που κάνει τα παιδιά των καπνιστών επιρρεπή στο κάπνισμα. Και η διεθνής υποκρισία -ακόμη και σήμερα που οι νοήμονες ξέρουν ποιος φταίει- εξακολουθεί να αντιμετωπίζει το πρόβλημα επιδερμικά και χωρίς να έχει διάθεση να αναλάβει τις ευθύνες της.
Έτσι το Ευρωπαϊκό δικαστήριο αποφάσισε χθες να κάνει τα πακέτα των τσιγάρων ακόμη πιο αποκρουστικά, με εικόνες τερατουργήματα, ελπίζοντας πως έτσι θα εξορκίσει το κακό. Λες κι αν βάλουν τον διάβολο στη συσκευασία της Ινσουλίνης θα πάψουν να την παίρνουν οι διαβητικοί.
Διαβάστε επίσης:
