Στην αρχαιότητα τους έλεγαν “τυμβωρύχους” κι ήταν οι άνθρωποι που δεν είχαν ούτε ιερό, ούτε όσιο. Για τους λοιπούς προγόνους μας “ιερό και όσιο” ήταν ο νεκρός και η αιώνια γαλήνη που του όφειλαν. Για τους τυμβωρύχους όμως ο νεκρός ήταν ένα … χρυσωρυχείο, που μπορούσαν να συλήσουν, να κερδοσκοπήσουν σε βάρος του και να εκμεταλλευτούν.
Στις μέρες μας μία νέα μορφή τυμβωρυχίας φύεται με την υπόθεση του άτυχου Παντελή Παντελίδη. Κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα και το διαδίκτυο εκ του σύνεγγυς δεν λένε να σταματήσουν να βομβαρδίζουν το κοινό τους με λεπτομέρειες από το τραγικό τροχαίο. Αιτία: το γεγονός ότι ο Παντελής Παντελίδης “πουλάει”. Ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Στην αρχή το φιλοθεάμον κοινό ταυτίστηκε μαζί του λόγω της “ατυχίας”. Ο μέσος καταπιεσμένος Έλληνας που βιώνει την αδικία στο πετσί του ένιωσε να συγκλονίζεται από τον χαμό ενός αυτοδημιούργητου ανθρώπου, που καίτοι νέος και ικανός αδικήθηκε κατάφωρα από την ίδια τη μοίρα του.
Αυτό όμως κάπου θα σταματούσε. Η καθημερινότητα προσπερνάει τις τραγωδίες και η ζωή κοιτάζει -θέλοντας και μη- μπροστά. Τα ΜΜΕ όμως … είδαν την ευκαιρία τους με την υπόθεση του Παντελή Παντελίδη: ευκαιρία να “πουλήσουν”. Δακρύβρεχτα ρεπορτάζ τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία και όταν πέτυχαν να φτιάξουν ένα κλίμα καθολικής συμπάθειας, συνέχισαν να τροφοδοτούν το ρεπορτάζ τους με … συνομωσιολογικές λεπτομέρειες.
Οι συντάκτες ξέρουν καλά ότι μία υπόθεση για να κρατηθεί στην επικαιρότητα χρειάζεται μυστήριο, συνωμοσία, ίντριγκα και την πιθανότητα εξιχνίασης. Έτσι τα “λαγωνικά” της νεοδημοσιογραφίας έστησαν και συνεχίζουν να στήνουν ένα θεατράλε σκηνικό γύρω από την υπόθεση. “Ποιός οδηγούσε το τζιπ; Τι εικάζει ο εμπειρογνώμονας πως συνέβη; Τι είπε η συνοδηγός; Ποιός χακάρει τους λογαριασμούς; Τι είπε η μητέρα του Παντελή; Γιατί άλλαξε συνήγορο η οικογένεια; Τι αποζημίωση θα πάρει και ποιός”.
Και μπορεί οι τίτλοι να “πουλάνε” αλλά η κατάσταση τείνει να γίνει νοσηρή. Πίσω από τα θεματάκια που ανταλλάσσουν share στο διαδίκτυο οι περισσότεροι ξεχνούν πως παίζεται μία πραγματική τραγωδία: μία οικογένεια θρηνεί την απώλειά της, δύο κορίτσια πασχίζουν να κερδίσουν την υγεία τους (σωματική και ψυχική) και κυρίως μία Ελλάδα “άγεται και φέρεται” στα ανούσια, την ώρα που την προσοχή της απαιτεί η νέα πραγματικότητα που διαμορφώνεται γύρω της.
Αιδώς, λοιπόν, Αργείοι! Λυπηθείτε επιτέλους εκείνους που πραγματικά βιώνουν την τραγωδία αυτής της υπόθεσης και αφήστε και τους υπόλοιπους (πραγματογνώμονες, ιθύνοντες, νομικούς και δικαστικούς) να κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Και τέλος, αφήστε κι εμάς και τη νοημοσύνη μας ήσυχους.
Διαβάστε ακόμη:
Γιατί όλοι έχουν νεύρα; Η εποχή που τα ένστικτα συγκρούονται με τις καθημερινές συνήθειες
Η “Κιβωτός των Ανθρώπων” κάνει πρεμιέρα στις Ελληνικές αίθουσες
