Όσα σουσάδικα και να ανοίξουν, όσο πολυνησιακά,  κανένα δε θα μπορέσει να εκτοπίσει την ελληνική ταβέρνα. Θα την πιούνε όπως την  ήπιαν τα McDonalds από το γύρο και τα σουβλάκια, τι να μας λένε… Η ταβέρνα σου δημιουργεί την καλύτερη ψυχολογία, γιατί πας πάντα χύμα στο κύμα. Δε πας ποτέ για να δεις και να σε δουν αλλά για να φας ένα ωραίο παϊδάκι, ένα ωραίο κατσικάκι μαγειρευτό, μια ωραία χωριάτικη. Στη ταβέρνα μιλάς δυνατά, γελάς πιο πολύ απ’ ότι σε ένα εστιατόριο, πίνεις καμιά στάλα παραπάνω αφού είναι και πιο φτηνά, ανασύρεις μνήμες από τη παιδική σου ηλικία, μυρίζεις και  κάτι που θυμίζει το φαγητό της μάνας σου κάτι μεσημέρια. Μυρίζουν λίγο και τα ρούχα σου αν φας στον εωτερικό χώρο στις περισσότερες ελληνικές ταβέρνες και φοβάσαι μήπως σε πάρει από πίσω κανένας σκύλος φεύγοντας. Αλλά είχες  και στο χωριό σου εξαερισμό αδάμαστε Έλληνα; Και να σκεφτείτε ένα πράγμα: Αν ήσασταν ξένος και χλιδάτος ακόμα και ερχόσασταν στην Αθήνα, τι διεύθυνση θα ψάχνατε για εστιατόριο; Αυτή του Nobu, ή μιας ωραίας Ελληνικής ταβέρνας; Για να μη παρεξηγηθώ, υπάρχουν κι άλλες καλές ταβέρνες, αλλά θα τις γράψουμε σιγά σιγά.

 

1 Το στέκι του Ηλία

Η ταβέρνα αυτή βρίσκεται στον πλακόστρωτο πεζόδρομο πλάι στον Ηλεκτρικό, μόλις 100 μέτρα από τον σταθμό του Θησείου προς τα Πετράλωνα, δίπλα στον προαύλιο χώρο του ναού του Αγ. Αθανάσιου. Υπέροχο μέρος για το καλόκαιρι που στην Ελλάδα κρατάει κάνα οκτάμηνο καιο για ηλίολουστες μέρες του χειμώνα. Είναι υπέροχο μέρος. Εδώ θα δοκιμάσεις απλά και παραδοσιακά πιάτα -σπεσιαλιτέ η λεμονάτη συκωταριά- που θα συνοδέψεις με μπίρα παγωμένη ή κρασί.Υπάρχει και δεύτερο «Στέκι του Ηλία» που λειτουργεί υπό την ίδια διεύθυνση. Βρίσκεται λίγα μόλις μέτρα πιο κάτω. Εδω αυτό που μετράει πιο πολύ είναι το location.

2. Κληματαριά

Στην καρδιά του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας, κάτω από τη Βαρβάκειο Αγορά και δίπλα από τα δερματάδικα και τσαγκαράδικα του Ψυρρή, η Κληματαριά, ταβέρνα-θρύλος, όπως και οι περισσότερες ταβέρνες της περιοχής και εποχής (Δίπορτο, η στοά του Βαγγέλη κ.α.), έχει ταϊσει γενιές και γενιές με τα μαγειρευτά φαγητά της. Το κρασί πάντα ρέει άφθονο από τα δρύινα βαρέλια και η ατμόσφαιρα θυμίζει εκείνες στις παλιές ελληνικές ταινίες.

 

3. Κάππαρη

Είναι κατά βάση ψητοπωλείο  (;) αλλά βρίσκεις και μια σειρά από άλλα πιάτα όπως ένα ριζότο, αλα Γκρεκ θα το λεγα. Οι άνθρωποι εκεί προσπαθούν να εντάξουν στο μενού τους ντόπια προϊόντα από όλη την Ελλάδα: Σπανακόπιτα με βασιλοτύρι (ένα φρέσκο τυρί από τα Ζαγόρια), πράσινη σαλάτα με οξύρυγχο (καπνιστό ψάρι από το οποίο βγαίνει το χαβιάρι), απάκι Κρήτης…και πολλές άλλες επιλογές.  Από κρεατικά έχει ωραίο χοιρινό κότσι, τρυφερό, με το κρέας να ξεκολλάει από το κόκκαλο, ψαρονέφρι καπνιστό   και γιαουρτλού. Έχει ωραίες σαλάτες, ρεβιθοκεφτέδες, πατάτες στο φούρνο. Γενικά έχει μια πάρα πολύ καλή κουζίνα.

4.  Χαλάλι

 

Προσεγμένο μεζεδοπωλείο στο Μπουρνάζι. Θα βρείτε διαφόρων ειδών κεφτέδες, σαλάτες, και κρέατα. Ωραίο και αρκετά ελαφρύ το τσίπουρο που κερνούν στην αρχή. Το μέσα της ταβέρνας είναι μάλλον πιο περιποιημένο από την αυλή της.  Από μεζέδες ξεχωρίζουν οι καπνιστές μελιτζάνες, ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης, τα μαγειρευτά, τα ψητά και τα θαλασσινά του, όλα καλής ποιότητας και σε χαμηλές τιμές. Η σχέση τιμής ποιότητας θα έπαιρνε υψηλό βαθμό στους αμερικάνικους οδηγούς εστιατορίων. Φτηνό και καλό αν δεν καταλάβατε.

5. Αττικός

Η γνωστή Μίνα με το πιο όμορφο μπαλκόνι στο πλανήτη ίσως. Το βλέπετε άλλωστε στη φωτογραφία. Η Μίνα μαγειρευει καλά ελληνικά φαγητά, αλλά μόνο και να κάθομαι εκεί ασθάνομαι προνομιούχος, πολίτης του πλανήτη. Εδώ μ αρέσει να κάθομαι και σε συγκεκριμένο τραπεζάκι για να μη βλέπω κεφαλάκια ανάμεσα σε μένα και την Ιστορία. Να πάρω αλμυρίκια, ωραία χειροποίητα ντολμαδάκια, αρνί λεμονάτο, καμμιά κολκυθόπιττα και ένα ωραίο κρασί και να αρχίσω το διάλογο με τον Περικλή και το Δημοσθένη. Αν έχω κέφια μπορεί να καταλήξω να μιλάω και με το Διόνυσο.

6. Κρητικός

 

Η παραδοσιακή ταβέρνα στην Κάντζα, με την όμορφη, ελαφρώς υπερυψωμένη αυλή με τις αζαλέες και τις καμέλιες έχει καταφέρει να γίνει σταθερός προορισμός για τους φανατικούς κρεατοφάγους της πόλης. Νομίζω οτι ο Κρητικός έχει τα καλύτερα κρέατα από οποιαδήποτε άλλη ταβέρνα γνωρίζω. Πολλών ειδών, ακόμη και στις μοσχαρίσιες μπριζόλες έχει δύο είδη και σπάνιο για ταβέρνα κρέατος ξέρουν να τα ψήνουν σαν αμερικάνοι. Άψογα, όχι να ζητάς μέτριο ή μέτριο άψητο και να σου έρχεται ψημένο για τα σκυλιά. Έχει ωραία λουκάνικα  κοκορέτσι και μπιφτέκια σκοτώστρα.  Και πολλών ειδών κρέατα όπως είπα, που βρίσκεις σπάνια, από σιδηρόδρομο ως σπαλομπριζόλες. Είναι ένα μαγαζί το οποίο πάντα προτιμώ όταν θέλω να φάω μπριζόλες μοσχαρίσιες, στα πιο πολλά μέρη με χαλάνε, τις αποφεύγω.

 

7. Κούβελος

Την αγαπάω αυτή τη ταβέρνα.  Θεωρώ υπέροχο τον κήπο, είναι σαν Ελληνική ταινία, ξεχασμένη κάπου στα 50ies. Η κοπελιά που μας σερβίρει είναι πάντα στην καλή χαρά και πιο γρήγορη και από τη σκιά της. Διαθέτει μια σπάνια (για ταβέρνα) ποικιλία όχι μόνο σε κύρια πιάτα, αλλά και στα γύρω-γύρω, δηλαδή τα τυριά, τα ούζα, τα τσίπουρα και τα κρασιά. Επί του προκειμένου τώρα. Τα κρέατα είναι καλοψημένα και ζουμερά. Εμένα μου αρέσουν τα μαγειρευτά του, αν και ακόμη και τα χοιρινά φιλετάκια, που αποτελούν σύνηθες δείγμα “αποξηραμένου” κρέατος στις πιο πολλές ταβέρνες εδώ είναι ζουμερά. Εγώ πεθαίνω για το μαγειρευτό κατσικάκι, το παίρνω κάθε φορά (και όταν το θυμάμαι παθαίνω σιελόρροια) και ρεβύθια με δεντρολίβανο, πατατοσαλάτα και απίστευτα νόστιμες και φρέσκιες τηγανιτές πατάτες. Τις τσακίζω μαζί με το κατσικάκι. Ζητήστε και από το δικό του το κρασί, ένα χύμα μοσχοφίλερο.

8. Βυρίνης

Ιστορική κλασική ταβέρνα της γειτονιάς για ελληνικές νοστιμιές. Το μαγαζί έχει περάσει πια στην τρίτη γενιά και έχει ανακαινιστεί. Διατηρεί το ξεχωριστό του χρώμα με τα βαρέλια στον τοίχο, τον κήπο που είναι το μεγάλο του ατού το καλοκαίρι. σερβίρει κλασικά πιάτα και μαγειρευτά όπως αρνάκι λαδορίγανη, παστίτσιο κλπ. Πολύ ωραίες οι  φρεσκοτηγανισμένες πατάτες, η σαλάτα με τα βλίτα, οι πιπεριές γεμιστές με τυρί. Το τσιγαριστό χοιρινό του είναι ταμάμ  και όσο πρέπει λεμονάτο, ενώ και το αρνάκι λαδορίγανη νοστιμότατο και λιώνει στον ουρανίσκο και όχι μόνο στα δόντια.

 

9. Κίτσουλας

 

Στον Κίτσουλα δεν πάς ούτε για την ατμόσφαιρα ούτε για το ντεκόρ. Πας για να φας παραδοσιακό  ελληνικό φαγητό. Μαγέρικο με μαστοριά σ’ ότι κάνει για πολλές δεκαετίες, ο Κίτσουλας έχει το δικό του φανατικό κοινό. Βλέπεις να κάθονται εκεί από στελέχη επιχειρήσεων μέχρι γιαγιάδες. Σερβίρει πάντα ο κυρ Χρήστος που συχνά έρχεται στο κέφι και σου φέρνει τα πάντα τραγουδώντας. Ελληνική, παραδοσιακή κουζίνα, μαγειρευτά αλλά και της ώρας είναι το φόρτε του. Ξεχωρίζω τις σπιτικές πίτες με το χωρίς ίχνος λαδίλας φύλλο – σπανακόπιτα και κολοκυθόπιτα, τη φάβα, τα γεμιστά, τους κεφτέδες, τη κρεατόσουπα, το στιφάδο το κοκκινιστό της γιαγιάς, το ψητό χοιρινό και τα διαλεχτά ψαρικά. Οι μερίδες του είναι πληθωρικές και οι τιμές του προσαρμοσμένες στη σημερινή πραγματικότητα.