Σκέφτηκες ποτέ τι σημαίνει “αλήθεια”; Είναι το στερητικό άλφα και η λήθη. Και πίσω από τη λέξη κρύβονται ένα σωρό … μικροί παράδεισοι που χάθηκαν με τα χρόνια. Παράδειγμα, η διατροφή των Αρχαίων Ελλήνων, που φρόντιζε για την διαύγεια του πνεύματός τους, την καλή τους υγεία και την άριστη φυσική τους κατάσταση. 

Βασική της αρχή ήταν η κατανάλωση ενός ψωμιού που παρασκευαζόταν από το δημητριακό ζέα. Στην Ελλάδα η καλλιέργειά του έφτασε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οπόταν και απαγορεύτηκε δια νόμου. Έκτοτε, εξάγεται μόνο από χώρες όπως η Γερμανία, με τιμές πανάκριβες (€6,5 το κιλό). Όμως ο θεμέλιος λίθος της διατροφής των Αρχαίων Ελλήνων ήταν το ψωμί από ζέα και όχι από σιτάρι. Κι ο λόγος ήταν απλός: το στάρι περιέχει γλουτένη που “κοιμίζει” τον εγκέφαλο, συγκολλώντας τις νευρικές απολήξεις ενώ η ζέα είναι πλούσια σε μαγνήσιο, που θεωρείται το βασικό “καύσιμο” που ενδυναμώνει τις λειτουργίες του εγκεφάλου.

Ο πιτσιρικάς που αποθεώνεται και βαδίζει στα χνάρια του Μέσι (βίντεο)

Παράλληλα, οι αρχαίοι μας πρόγονοι κατανάλωναν σημαντικές ποσότητες από ιπποφαές: μία τροφή με 192 βιταμίνες που ουσιαστικά οφείλει την διάδοσή της στον Μέγα Αλέξανδρο. που παρατήρησε πως τα τραυματισμένα άλογα του στρατού του όταν το κατανάλωναν έκλειναν γρήγορα τις πληγές τους. Εκείνος λοιπόν άρχισε να το βάζει στη διατροφή των στρατιωτών και γρήγορα πέτυχε καλύτερη φυσική κατάσταση και γρήγορη επούλωση πληγών. Το όνομά του δε, οφείλεται στο γεγονός ότι τα υγιή άλογα που το κατανάλωναν είχαν τρίχωμα που γυάλιζε από μακριά (ίππος= άλογο, φάος=γυαλιστερό).

To internet “ψηφίζει” τις ωραιότερες γυναίκες του κόσμου – Δείτε την ηθοποιό- πρότυπο για την Ελλάδα

Επίσης, στην Αρχαιότητα το “breakfast” της μέρας ήταν ο “κυκεώνας” ένα ρόφημα από βρασμένο θυμάρι, αρωματισμένο με σουσάμι ή μέντα, γάλα και χλιαρό νερό με μέλι, και το «ακράτισμα», που ήταν ψωμί (από ζέα) βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευόμενο από ελιές και σύκα. 

Διαβάστε ακόμη:

Το … ξεπαρεού στο Facebook και πώς θα βρείτε ποιος δεν θα σας θέλει για “φίλο”

Άντρας Παλαιάς Κοπής: Είδος προς εξαφάνιση ή κατάλοιπο άλλης εποχής;